چکیده:
امروزه یکی از عوامل کلیدی بقای سازمانهای دانشبنیان ارتقاء پیوسته عملکرد نوآورانه سازمان است. در این سازمانها نوآوری در عملکرد سبب حفظ مزیت رقابتی و رشد و توسعه سازمانی میگردد. از طرفی خلق عملکرد نوآورانه مستلزم اتخاذ تصمیمهای سریع راهبردی بر پایه اطلاعات و دادههای حاصل از هوشمندی راهبردی است. سازمانهایی موفق هستند که هوشمندانه عمل نمایند و بتوانند از دادهها و اطلاعات محیط درونی و بیرونی خودآگاهی داشته و آنان را به دانش و هوش سازمانی تبدیل کنند. پژوهش حاضر به دنبال طراحی چارچوبی نظاممند در خصوص مفاهیم هوشمندی راهبردی، سرعت تصمیمگیری¬های راهبردی و عملکرد نوآورانه در ارتباط باهم و در شرکتهای دانشبنیان ایرانی است و از این طریق سعی دارد تا در گسترش مرزهای دانش موجود در این حوزه اقدام نماید. این تحقیق از نوع کاربردی با ماهیت پیمایشی است. دادههای موردنیاز برای این تحقیق با نمونهگیری تصادفی از شرکتهای دانشبنیان فعال در زمینه فناوری اطلاعات در کشور ایران و بهوسیله ابزار پرسشنامه جمعآوری شده است. همچنین از روش معادلات ساختاری با استفاده از نرمافزار اسمارت پی آل اس بهمنظور تجزیهوتحلیل دادهها استفاده گردیده است. نتایج بهدست آمده حاکی از آن است که هوشمندی راهبردی و سرعت تصمیمگیری راهبردی بر عملکرد نوآورانه شرکتهای دانشبنیان ایرانی موثر میباشند. همچنین نقش میانجیگری سرعت تصمیمگیری راهبردی در اثرگذاری هوشمندی راهبردی بر عملکرد نوآورانه شرکتهای دانش بینان ایرانی نیز مورد تایید قرار گرفت.
خلاصه ماشینی:
پژوهش حاضر به دنبال طراحي چارچوبي نظام مند در خصوص مفاهيم هوشمندي راهبردي، سرعت تصميم گيريهاي راهبردي و عملکرد نوآورانه در ارتباط باهم و در شرکت هاي دانش بنيان ايراني است و از اين طريق سعي دارد تا در گسترش مرزهاي دانش موجود در اين حوزه اقدام نمايد.
نتايج به دست آمده حاکي از آن است که هوشمندي راهبردي و سرعت تصميم گيري راهبردي بر عملکرد نوآورانه شرکت هاي دانش بنيان ايراني مؤثر ميباشند.
سرعت تصميم گيري راهبردي ميتواند سبب بهبود عملکرد رقابتي در مقابل تغييرات سريع محيطي شود زيرا تصميم گيريهاي راهبردي سريع منجر به تطبيق سريع تر با محيط از طريق توليد محصولات جديد و بهبود مدل هاي کسب مزيت رقابتي ميشود.
با تسريع در تصميم گيريهاي راهبردي از فرصت هاي موجود در محيط به نحوه شايسته تري استفاده شده ، فناوريهاي جديد سريع تر شناسايي ميشوند، محصولات جديد و مدل هاي کسب مزيت رقابتي در زمان کوتاه تري توسعه مييابند و در نهايت عملکرد نوآورانه سازمان ارتقاء مييابد [٢].
در اين بخش مدلي مفهومي و محقق ساخته ، به منظور بررسي تأثير هوشمندي راهبردي بر عملکرد نوآورانه با تأکيد بر نقش ميانجيگري سرعت تصميم گيري راهبردي ١٣٨ مطالعات مديريت راهبردي ـ شماره ٢٠ ـ زمستان ١٣٩٣ در شکل (١) ارائه شده است .
همچنين زهير و اوزساهين (٢٠٠٨)، در مطالعات خود بيان مي دارند که سرعت تصميم گيري راهبردي ميتواند سبب بهبود عملکرد رقابتي در مقابل تغييرات سريع محيطي شود زيرا تصميم گيريها راهبردي سريع منجر به تطبيق سريع تر با محيط از طريق توليد محصولات جديد و بهبود مدل هاي کسب مزيت رقابتي ميشود.