چکیده:
سابقه و هدف: بنابر ضرورت وجود مقیاسی اسلامی ایرانی - در حوزهی مثبتگرایی، در
این پژوهش به ساخت ابزاری به منظور سنجش سازه ی مثبت گرایی بر پایهی منابع
اسلامی و متناسب با فرهنگ ایرانی پرداخته شده است.
روش کار: برای اجرای پژوهش ابتدا به گردآوری و مطالعه ی مبانی نظری پرداخته شد
که بر این اساس مثبتگرایی به صورت گرایش نظری و عملی به ارزشهای مثبت
درباره ی خداوند، خود، دیگران و طبیعت با توجه به گستره ی زمانی حال، آینده و
گذشته که به بهبود کیفیت زندگی و بهزیستی منجر میشود، تعریف شد و سپس از
نظر متخصصان در زمینه ی طرح گویه های مقیاس بهره گرفته شد. مقیاس اولیه در
مراحل آزمایشی بررسی شد و اصلاحات لازم صورت گرفت. در این پژوهش همه ی
موارد اخلاقی رعایت شده است و نویسندگان مقاله هیچ گونه تضاد منافعی گزارش
نکرده اند.
یافتهها: در پایان پرسش نامه ی نهایی روی 350 دانشجوی کارشناسی اجرا شد و میزان
روایی و پایایی آن با آزمونهای آلفای کرونباخ ( 96 / 0) و تحلیل عامل اکتشافی )چهار
عامل کلی درباره ی خدا، خود، دیگران و طبیعت( محاسبه شد.
نتیجهگیری: نتایج بررسیها و تحلیلها نشان دهندهی روایی و پایایی مطلوب مقیاس
مورد نظر است و می توان از آن در حوزه های سنجش، پژوهش و مشاوره بهره برد.