چکیده:
یکی از تاثیرات امروزه رسانه های عصر جدید، تاثیر آنها بر الگوها و روش های زندگی اجتماعی انسان ها است . بی شک ، جهان اجتماعی در حال تغییر و تحول است و یکی از عوامل اصلی در دنیای کنونی ، دستاوردهای تکنولوژیک جدید و متاخر بشری می باشد. دستاوردهایی که به عنوان فناوری های نوین ارتباطی - اطلاعاتی شناخته می شوند. بررسی آثار و پیامدهای کاربرد فناوری های نوین ارتباطی - اطل عاتی و از جمله آنها شبکه های اجتماعی مجازی در عرصه های مختلف حائز اهمیت است . هدف از این تحقیق این است که آیا شبکه های اجتماعی مجازی باعث تغییر در سرمایه اجتماعی دختران ایرانی شده اند؟ روش تحقیق در پژوهش حاضر پیمایشی و یا استفاده از پرسشنامه محقق ساخته صورت گرفته است . جامعه آماری پژوهش را دختران بالای 15 سال شهر تهران تشکیل می دهند. روش نمونه گیری ، نمونه گیری طبقه ای متناسب با حجم است . یافته های تحقیق حاکی از آن است که بین مدت زمان استفاده از شبکه های اجتماعی مجازی ، میزان استفاده از شبکه های اجتماعی مجازی ، میزان مشارکت و فعالیت در شبکه های اجتماعی مجازی و میزان اهمیت شبکه های اجتماعی مجازی برای کاربران و سرمایه اجتماعی رابطه مستقیم و مثبت معنادار وجود دارد. یعنی ، با افزایش مدت زمان عضویت ، میزان استفاده ، میزان مشارکت و فعالیت و میزان اهمیت شبکه های اجتماعی مجازی برای کاربران ، سرمایه اجتماعی آنها نیز افزایش پیدا می کند.
خلاصه ماشینی:
در طول یک دهه اخیر که وبلاگ نویسی و حضور در فضای مجازی شبکه های اجتماعی سایبری متداول و مرسوم شده است ، شاهد آن هستیم که زنان و دختران ایرانی گوی سبقت را از بسیاری از زنان جهان ربوده اند و با حضور خود نشان داده اند که چقدر با ماهیت تحولات دنیای جدید عجین هستند و علی رغم موانعی که در ساختار اجتماعی ، سیاسی و فرهنگی جامعه ما وجود دارد آن ها توانسته اند از قلمرو محدودیت فراتر روند.
از نظر بوردیو، سرمایه اجتماعی بر تعهدات و ارتباطات اجتماعی مبتنی است و آن را چنین تعریف می کند: سرمایه اجتماعی انباشت منابع بالفعل و بالقوه ای است که مربوط به داشتن شبکه ای نسبتا پایدار از روابط کم و بیش نهادی شده از آشنایی و شناخت متقابل است یا به عبارت دیگر عضویت در یک گروه برای هر یک از اعضایش از طریق حمایت یک سرمایه جمعی ، صلاحیتی فراهم می کند که آنان را مستحق اعتبار به معانی مختلف کلمه می کند (٥١ :١٩٩٧ ,Bourdieu).
آن ها سرمایه اجتماعی را مرتبط با تمامی روابط مؤثر میان مردم دانسته اند؛ روابطی مانند اعتماد، درک متقابل ، رفتارها و ارزش های مشترکی که اعضاء اجتماعات مردمی و محلی را به هم پیوند می دهند و تشریک مساعی را ممکن می سازند (٢٠٠٠ ,Cohen and Prusak) (رجوع شود به تصویر صفحه) از آنچه گفته شد، چنین برمی آید که تمام نظریه پردازان در این زمینه - از جیکوبز تا کولمن ، پاتنام ، فوکویاما و لیدن -همگی اجماع نظر دارند که وجود صورت مطلوبی از روابط اجتماعی میان ساکنان ، اساس شکل گیری سرمایه اجتماعی است .