مثنوی مولوی، هوش معنوی و لذات فلسفه برای کودک مقاله

تعالی هوش معنوی که از آن به عرفان فردی نیز تعبیر می‌شود به عنوان زیربنای باورهای فردی و ارتقا قدرت تفکر مستقل, نیاز و کشش هموارة انسان برای دستیابی به زندگی سالم روانی بوده‌اند. آهنگ سریع تغییر و تحول در عرصة ارتباط اجتماعی، ناپایداری اطلاعات و بالاخره ماهیت پیچیدة زندگی مدرن ایجاب می‌کند که از همان کودکی به پرورش این بعد از زندگی و معنویت پرداخت تا در سایه رشد تفکر و تقویت کیفیت فلسفیدن و اندیشه‌ورزی رابطة خلاق و فعال اجتماعی و تصمیم‌گیری درست در موقعیت‌های مختلف،نیز نایل شد. P4C یا فلسفه برای کودک با محوریت ابزاری «داستان» اساسا برای این مهم به وجود آمده است و با توجه به اهمیت مولفه «فرهنگ وابستگی» در آن، مثنوی معنوی مرجعی است که به دلیل تنوع و حجم بالای حکایات، نیز احتواء به مباحث متعدد فلسفی­_­عرفانی اعم از هستی‌شناسی، معرفت‌شناسی،.... به عنوان یکی از مناسب‌ترین منابع موجود برای طرح و بحث در حلقه کندوکاو فلسفی کودک ایرانی پیشنهاد می‌شود، لذا مقاله حاضر ضمن تاکید بر مولفه فرهنگ وابستگی قوی حکایات مثنوی و دریافت‌های عرفانی پی آیند آن به بررسی مباحث نه‌گانه شناختی- فلسفی مناسب کودکان از هستی‌شناسی تا فلسفه‌ سیاست در خلال آن ها می‌پردازد.

به عنوان یکی از مناسب‌ترین منابع موجود برای طرح و بحث در حلقه کندوکاو فلسفی کودک ایرانی پیشنهاد می‌شود، لذا مقاله حاضر ضمن تأکید بر مولفه فرهنگ وابستگی قوی حکایات مثنوی و دریافت‌های عرفانی پی آیند آن به بررسی مباحث نه‌گانه شناختی- فلسفی مناسب کودکان از هستی‌شناسی تا فلسفه‌ سیاست در خلال آن‌ها می‌پردازد. پژوهش حاضر در فرآیندی توصیفی- تحلیلی، درصدد‌است تا نشان‌دهد که طرح حکایات مثنوی محمل مناسبی است که ضمن تحقق اهداف p4c با حفظ شاخصه‌های بومی و فرهنگی، رهیافت مناسبی برای سلوک و عرفان فردی از میان حلقه‌های کندوکاو فلسفی کودکان نیز هست. با این دیدگاه، مقاله حاضر با تأکید بر مباحث فلسفی- عرفانی از هستی‌شناسی تا خودشناسی، به معرفی و بررسی حکایات مثنوی برای طرح در p4c پرداخته‌است تا نتایج حاصل پژوهندگان حوزه فلسفه برای کودک، ادبیات عرفانی و ادبیات کودک را مفید‌افتد. (حبیبی عراقی و دیگران، 1392: 86) در ادامه با معرفی مفاهیم و بنمایه‌های رایج فلسفی به ارائه شواهدی از حکایات مثنوی مناسب طرح در P4C برای جایگزینی با داستان‌های غیرایرانی خواهیم‌پرداخت: 1- هستی‌شناسی (Ontology): شاخه‌یی از علم فلسفه است که به مطالعه طبیعت و ماهیت هستی و ساختار واقعیت می‌پردازد. تفکر در چیستی هستی یا وجود- اعم از جهان، انسان و خدا- که ارسطو آن را شریف‌ترین دانش‌ها شمرده‌است محتوای مباحث هستی شناسانه‌یی‌است که طرح آن برای کودک غالبا مشکل‌است، اما طرح زبانی جذاب و لحن و آهنگ کوکانه این حکایت و حکایاتی که در پی می‌آیند بسیار مناسب طرح پرسش‌های اساسی این حوزه در حلقة گفتگوی فلسفی کودکان و ایجاد لذت فلسفی در ایشان است.