چکیده:
دیابت با افزایش لیپوژنز و بیان ژنهای آن در کبد و فعالیت نئورگولین-4 با تضعیف لیپوژنز کبدی همراه است. هدف پژوهش حاضر بررسی تاثیر 4 هفته تمرین هوازی بر تغییرات سطوح سرمی و کبدی نئورگولین-4 و نیمرخ لیپیدی موشهای دیابتی بود. 32 سر موش صحرایی نر بالغ، بهصورت تصادفی به گروههای هشتتایی کنترل سالم، کنترل دیابتی، تمرین و دیابتی تمرین تقسیم شدند. القای دیابت با تزریق درونصفاقی محلول استرپتوزوتوسین (mg/kg 55) انجام گرفت. فرایند تمرین به مدت 4 هفته (5 جلسه در هفته) با سرعت 15 تا 18 متر در دقیقه و برای 25 تا 44 دقیقه اجرا شد. 48 ساعت پس از آخرین جلسه تمرینی، خونگیری و بافتبرداری انجام گرفت و سطوح نئورگولین-4 اندازهگیری شد. تفاوتی در سطوح سرمی و کبدی نئورگولین-4 بین گروههای دیابتی و غیردیابتی مشاهده نشد (05/ 0<P). سطوح سرمی کلسترول و HDL بین گروههای مذکور تفاوت معناداری نداشت (05/ 0<P). تریگلیسرید و LDL بین این گروهها با افزایش معنادار همراه بود(p<0/05). (4)هفته تمرین هوازی بر سطوح سرمی و کبدی نئورگولین-4 موشهای دیابتی و سالم تاثیری نداشت (05/ 0<P). همچنین 4 هفته تمرین هوازی بر سطوح سرمی کلسترول، تریگلیسرید، HDL و LDL در موشهای سالم موثر نبود (05/ 0<P). تمرین در موشهای دیابتی موجب کاهش معنادار سطوح سرمی کلسترول و تریگلیسرید شد (05/ 0>P)، ولی تفاوت معناداری در HDL و LDL ایجاد نکرد (05/ 0<P). با اینکه سطوح نیمرخ لیپیدی دچار تغییرات محسوس شد، احتمالا تمرینات ورزشی هوازی در 4 هفته نمیتواند محرک افزایش نئورگولین-4 گردشی و بافتی کبد باشد.
خلاصه ماشینی:
هدف پژوهش حاضر بررسی تأثیر ٤ هفته تمرین هوازی بر تغییرات سطوح سرمی و کبدی نئورگولین -٤ و نیمرخ لیپیدی موش های دیابتی بود.
Human Epidermal Growth Factor Receptor 3 مطالعات پیشین ، بیان بیش ازحد نئورگولین -٤ در موش ، افزایش حساسیت به انسولین و کاهش استئاتوز کبدی را پس از مصرف رژیم غذایی پرچرب به همراه داشت و نشان داده شده که سطوح نئورگولین -٤ در بافت چرب انسان با تودۀ چربی بدن و تودۀ چربی کبد مرتبط است (٨).
نتایج همان طورکه در نمودار ١-الف مشاهده می شود، آزمون آنالیز واریانس یکطرفه (١٨٩٤=F) نشان داد که تفاوت معناداری بین سطوح سرمی نئورگولین -٤ در گروه های پژوهش وجود ندارد (٠١٥٣=P).
نتایج آزمون آنالیز واریانس یکطرفه (٥٦٥٣=F) نشان داد که بین سطوح سرمی تری گلیسرید در گروه های پژوهش تفاوت معناداری وجود دارد (٠٠٠٤=P).
براساس نتایج پژوهش حاضر تمرین هوازی ٤ هفته ای تأثیر معناداری بر سطوح سرمی و کبدی نئورگولین -٤ در موش های سالم و دیابتی نداشت .
نتایج پژوهش حاضر نشان می دهد که تمرین هوازی ٤ هفته ای در موش های سالم تأثیر معناداری بر سطوح نیمرخ لیپیدی نداشت ، ولی تأثیر معناداری بر سطوح تری گلیسرید و کلسترول داشت که موجب کاهش در هر دو آنها بین گروه های کنترل دیابت و دیابتی تمرین شد، ولی بر سطوح HDL و LDL تأثیر معناداری نداشت .
Effects of exercise on glycemic control and body mass in type 2 diabetes mellitus: a metaanalysis of controlled clinical trials.
Aerobic exercise and the lipid profile in type 1 diabetic men: a randomized controlled trial.
Effect of exercise therapy on lipid profile and oxidative stress indicators in patients with type 2 diabetes.