چکیده:
در مطالعات قبلی مشخص شده است که نسبت انگشت دوم به چهارم رابطه نزدیکی با وضعیت
سلامتی و عملکردی افراد دارد . در تحقیقات مشخص شده است نسبت انگشتان، به ویژه نسبت انگشت دوم به چهارم (D:4D2)در دوران جنینی مشخص شده و شکل میگیرد و سپس به همان صورت در طول دوران
رشد فرد باقی می ماند و ارتباط نزدیکی با نیمرخ هورمونی و بسیاری شاخص های مرتبط با سلامتی دارد . از این رو، هدف مطالعه حاضر بررسی ارتباط نسبت انگشت دوم به چهارم با برخی شاخص های مرتبط با سلامتی و عملکرد جسمانی در دانشجویان پسر و دختر فعال و غیرفعال بود. تعداد 98 زن و 120 مرد دانشجوی فعال 22 کیلوگرم بر متر مربع( به صورت تصادفی انتخاب - 18 سال؛ شاخص توده بدنی: 27 - و غیرفعال )سن: 22 شدند. ویژگی های آنتروپومتری شامل طول انگشت دوم و چهارم، دور کمر، دور شکم و درصد چربی و شاخص های عملکردی شامل استقامت عضلات بالاتنه )آزمون بارفیکس(، آمادگی قلبی-عروقی )دو 1600متر(، استقامت عضلات شکم )دراز و نشست(، توان انفجاری پایین تنه )آزمون پرش سارجنت( و استقامت عضلات پایین تنه )پرش زیگزاگ( اندازه گیری شد. صرفنظر از وضعیت تمرینی و جنسیت، همبستگی منفی و معنی داری بین عملکرد دو 1600 متر مردان و عملکرد دو 800 متر زنان با نسبت انگشت دو به چهار مشاهده شد. علاوه بر این، نتایج نشان داد که همبستگی منفی و معنی داری بین عملکرد آزمون های استقامت بالاتنه و پایین تنه با نسبت انگشت دو به چهار وجود دارد. با این حال، همبستگی منفی و ضعیفی بین نسبت انگشت دو به چهار با دور شکم و دور لگن وجود دارد. بر اساس نتایج مطالعه حاضر به نظر میرسد نسبت انگشت دوم به چهارم با عملکرد جسمانی، ویژگی های آنتروپومتریک و وضعیت سلامتی مرتبط است.