چکیده:
هدف پژوهش حاضر، تعیین تأثیر سه رویکرد آموزشی مبتنی بر تاکتیک، ترکیبی و تکنیک به تاکتیک (سنتی)بر تصمیمگیری، اجرای مهارت، حمایت و یادگیری تکنیکهای پایهای بسکتبال بود. پژوهش ازنوع نیمهتجربی بود که در یک طرح پیشآزمون- میانآزمون- پسآزمون- یادداری- انتقال درمدت هشت هفته اجرا شد. شرکتکنندگان 45 دانشجوی پسر بودند که به سه گروه مبتنی بر تاکتیک (15 نفر)، ترکیبی (15 نفر) و سنتی (15 نفر) تقسیم شدند و در 18 جلسة آموزش بسکتبال شرکت کردند. نتایج نشان داد که دو گروه مبتنیبر تاکتیک و ترکیبی در تصمیمگیری و حمایت نسبت به گروه سنتی بهتر بودند؛ اما در آزمونهای مهارتی ایفرد، گروه ترکیبی و سنتی بهتر عمل کردند. یافتهها پیشنهاد میکنند که مدلهای آموزش مبتنیبر تاکتیک و استفاده از فرایند پرسش و پاسخ درقالب بازیهای تعدیلشده روش تمرینی مناسبی برای ارتقای عملکرد بازی در دانشجویان هستند و بهنظر میرسد که این پیشرفت قابلیت انتقال بیشتری به شرایط بازی واقعی را دارد.