چکیده:
نشانهشناسی پوستر بهمثابه متن، یک فرصت تحلیلی برای ورود بهجهان متن تجسمی است تا بهواسطه دلالتهای متنی آن، قدرت کشف و شناسایی مفاهیم موجود متنی ایجاد گردد. پوسترهای فرهنگی، یکی از مقولههای گرافیک با استفاده از نشانههای تصویری و نوشتاری ارتباط میان مخاطب و اثر را شکل داده، اما با میدان بیشتری برای نمایش تخیلورزی مواجه و از این نظر متمایزاند. این آثار در آغاز دهه 80، چون نقطه عطفی از لحاظ کمی وکیفی تفاوتهای عمدهای نسبت بهگذشته داشته است. هدف مقاله پیشرو این است که با تحلیل، تاویل و شناخت و بررسی میاننشانهای نشانههای تصویری و نوشتاری پوسترهای فرهنگی در آغاز دهه80، بهگرایشهای حاکم بر آثار پی ببرد. گفتهپردازان، دالهای (نشانههای تصویری و نوشتاری) گفته خود را بهشکل هوشمندانهای درهمتنیده که علاوه بر دلالت معنایی در نظام نشانهای خاص خود، همزمان در نظامهای نشانهای دیگر نیز ایفای نقش کنند تا دریافت معنا برای گفتهخوان به تعویق بیفتد. نشانهشناسی کلاسیک (پرس و سوسور)، دلالتهای معنایی دال واحد در نظام پیچیده یک متن تجسمی را با توجه به نظامهای نوشتاری و تصویری رمزگشایی خواهد کرد. در نتیجه گفتهپردازان، گرایشهایی چون کمینهگرایی، وجه تصویرسازانه، غیاب عکس و تغزلی برخورد کردن با گفته، اهمیت دانستن پردازش در ذهن مخاطب و غیره را در گفته خود منعکس کردهاند.