چکیده:
هدف ازاین پژوهش بررسی اثربخشی بازیهای نمایشی بررشداجتماعی دانش آموزان دخترپایه پنجم ابتدایی بود.این پژوهش با توجه به هدف از نوع کاربردی است که با استفاده ازروش نیمه تجربی باطرح پیش آزمون _ پس آزمون و گروه کنترل وآزمایش انجام شده است. روش نمونه گیری خوشه ای چند مرحله ای تصادفی،تعداد 30 نفر به عنوان نمونه آماری انتخاب و پرسشنامه رشد اجتماعی وایلند برروی والدین آنها اجرا شد .گروه آزمایش در8 جلسه تحت آموزش بازیهای نمایشی قرارگرفتند.داده های جمع آوری شده بااستفاده از نرم افزار spss وآزمون آماری تحلیل کوواریانس آنالیز شدند. که نتیجه چنین به دست آمد که میزان F رشد اجتماعی برابر با 643/25 گردیده که این مقدار با درجات آزادی (1و 27) درسطح 001/0معنادار گردیده و ازآنجا که این مقدار از 05/0 کمترمی باشد بنابراین نتیجه گرفته شد که میزان رشد اجتماعی گروه آزمایش و گواه با یکدیگر تفاوت معنادار دارند. به عبارتی بازیهای نمایشی بررشد اجتماعی دانش آموزان تاثیر معنادار دارد.
خلاصه ماشینی:
بازي نمايشي، رشد اجتماعي، دوره ابتدايي، کودکان مقدمه و بيان مسأله بازي موثرترين شـيوه دردوره ابتـدايي اسـت بـه همـين دليـل اسـت کـه امـروزه نقـش مهـم بازيهاي نمايشي درتعليم وتربيت کودک بر همگان آشـکار شـده ، وايـن مبحـث مـورد توجـه بسياري از روانشناسان قرارگرفته و به عنوان اهرمي نيرومند و موثر در پيشبرد اهداف آمـوزش و پرورش شناخته شده است .
پژوهش هـا نشـان داده اسـت کـه ارتبـاط بـين معلـم وکـودک، بسـياري ازخـواص وعملکرد، روابط مثبت ونزديک بين کـودک و والـدين را دارا اسـت بـه ايـن ترتيـب پشـتيباني کردن از روابط با کيفيت بالا، يا ارزش قائل شدن به اين روابط بـراي رشـد اجتمـاعي کودکـان لازم است (مقتدري، ١٣٩٠).
پژوهش هاي فراواني درخصوص تأثيربازي درماني واجـراي هنرهـاي نمايشـي درخصـوص کودکان با مشکلات تجسمي و روحي بعمل آمده است مالون و اسـتونمن بـاتحقيق بـر روي ١٢ کودک کم توان پيش دبستاني که نتـايج ضـعيفي در آزمـو نهـاي ارتباطـات اجتمـاعي داشـتند، نتيجه گرفتند که با ارائه هنرهاي نمايشي ميتوان توانايي شناختي و ارتباطي اينگونه کودکـان را افزايش داد (مالون و استونمن ، ١٩٩٠: ٨٧).
جهانيـان وآل ابراهيم ، (١٣٩٢) در پژوهشي به تاثير بازي درماني بـر رشـد شـناختي، اجتمـاعي و حرکتـي دانش آموزان کم توان ذهني آموزش پذير پرداختند وبه اين نتيجـه رسـيدند کـه بـازي درمـاني نقش عمده اي در افزايش رشـد اجتمـاعي داشـت .
رشد اجتماعي به جنبـه اي اشـاره دارد کـه طـي آن فـرد قادر است خود را به عنوان عضوي از گروه که داراي تـأثير وتـأثر متقابـل بـا اعضـاي آن اسـت مطرح ميسازد ودر اين تعامل متقابل قادر به رفع نيازهاي جسماني، رواني واجتماعي خود باشد (بهمن زادگان ، ١٣٨٩).