چکیده:
در گذشته شکلگیری بافتهای شهری با توجه به نیازهای زمانی- مکانی و شاخصههای فرهنگی- هویتی دوره خود بوده
و طبعا این شکلگیری در زمان خود هویت مشخصی داشته است. ولی با گذشت زمان و به وجود آمدن تکنولوژیهای
نوین و پیشرفت انسان بهسوی زندگی ماشینیء این بافتها که زمانی خود زیستگاههای بافت شهری بودهاند مبدل به
بافتهای فرسوده گردیدهاند» بافتهای فرسوده به قسمتی از شهر اطلاق میگردد که ارزشهای زندگی شهروندی آن
کاهش یافته و ساکنین آن از شرایط زندگی در محل خود رضایت نداشته و نیازهای اساسی آنان (نیازهای خدماتی و
فرهنگی) برآورده نمیگردد. این فرسودگیهای طبیعی عناصر و اجزای شهری در صورت عدم بهسازی بهموقع، در اوقات
بحران اثرات مخرب شدیدی بر انسان و محیط در پی خواهد داشت و آنجا که تحقق عدالت اجتماعی, ایجاد و شکلگیری
محیطزیست امن و مطلوب از اهداف کلان چشمانداز کشور استء میطلبد با نگاهی ویژه به بهسازی و نوسازی این
بافتها توجه نمائیم؛ اما پیشینه توجه به بافتهای قدیمی شهرها در سطح جهانی طی دهههای اخیر اشکال مختلفی به
خود گرفته است.» ظهور و بروز نظریات توسعه کالبدی و احیاء بافتهای فرسوده غالبا از سوی اندیشمندان به نامی مطرح
گردیده استء شایسته است این نظریات ارزشمند در روند اجرایی این کار (بهسازی و نوسازی بافتهای فرسوده) منعکس
کردد. پژوهش حاضر در نظر دارد که با بررسی آراء و نظریات مختلف محققین بنام در این عرصه» روند اجرایی این
نظریات را در عمل نیز مورد بررسی قرار دهد و همچنین با تطبیق دو نمونه موردی از مداخله در بافتهای فرسوده در
تهران و مادریدء روشی موثر در انتخاب شیوه مداخله مناسب در بافتهای مسکونی کم برخوردار داخل شهر ارائه شود.
واژگان کلسیدی: بهسازی» نوسازی» بافت کم برخوردار
۱- استادیار گروه معماری» دانشکده هنر و معماری» واحد مشهد»ء دانشگاه آزاد اسلامی» مشهدء ایران
کارشتاسی ارشد معماری, ذانشکده هتر و معماری: واحد نیشاپون دانشگاه آزاذ اسلامی» نیشابون یرای انویستده مستول)
0
۳
خلاصه ماشینی:
واژگـان کلـیدی: بهسازی، نوسازی، بافت کم برخوردار 1- مقدمه از نیمه دوم قرن 19 به بعد دخالت در بافتهای قدیمی شهرها به انواع و انحاء مختلف در کشورهای اروپایی رواج یافت که سرمنشأ آنها دو کشور فرانسه و انگلستان بود و تجارب این دو کشور سرمشق بسیاری از کشورهای جهان و بهویژه اروپاییها در گزینش استراتژیهای احیاء بافتهای قدیم گردید حالآنکه در آن زمان مداخله در بافتهای کهن شهری در ایران معنای چندانی نداشت همزمان با شروع دوران معاصر و دگرگونی نظام و ساختار اقتصادی کشور و نیز روابط روزافزون با کشورهای خارجی و بهتبع آن تأثیرپذیری از آنها تغییر در سازمان کالبدی کشور کلید خورد، دولت قاجار به دنبال ایجاد نمادی از رشد و توسعه درصدد دگرگونی شهرها بهخصوص پایتخت خود، تهران برآمده و در حقیقت از این دوران به بعد مداخله در بافتهای کهن شهری در ایران معنی پیدا کرد، ناکارآمدی و کاهش کارایی یک بافت نسبت به کارآمدی سایر بافتهای شهری است که به سبب قدمت و یا فقدان برنامه توسعه و نظارت فنی بر شکلگیری آن بافت به و جود آمده، از طرف دیگر با مطرح گشتن نظریات اندیشمندان حول سه محور عمده بهسازی، نوسازی و بازسازی بهعنوان توسعهای که سلامت انسان و نظام اکولوژیکی را در بلندمدت بهبود میبخشید و هدف اصلی آن تأمین نیازهای اساسی، بهبود و ارتقاء سطح زندگی برای همه، حفظ و اداره بهتر اکوسیستمها و آیندهای امن و سعادتمندتر میباشد.