چکیده:
شناخت و تحلیل ارتباط فضایی میان عناصر گردشگری یکی از مهمترین و ضروریترین عواملی است که ارتباط تنگاتنگی با نوع تأثیرگذاری و تأثیرپذیری گردشگران از محیط شهری دارد. هدف از این پژوهش تحلیل ارتباط فضایی در عناصر گردشگری مناطق یک و دوازده کلانشهر تهران میباشد. روش تحقیق توصیفی-تحلیلی است. برای جمعآوری اطلاعات از مطالعات اسنادی و در تحلیل تجربی از ابزارهای میدانی پرسشنامه و همچنین دادههای ثانویه استفاده گردید. بدینسان در ابتدا شاخصها و نماگرها تنظیم گردید و با توجه به نظر نخبگان شاخصها و نماگرهایی که بیشترین امتیاز را به خود اختصاص دادند برای تنظیم پرسشنامه انتخاب شدند. در این پژوهش از آزمونT تک نمونهای در محیط SPSS برای تحلیل دادههای حاصل از پرسشنامهها و همچنین از مدل میانگین نزدیکترین همسایگی و تحلیل خوشهای فضایی چند فاصلهای در محیط GIS برای تجزیه و تحلیل دادههای ثانویه و برای بدست آوردن الگوی توزیع و پراکنش فضایی عناصر گردشگری در مناطق استفاده شده است. یافتههای این پژوهش نشان میدهد که الگوی فضایی عناصر گردشگری در مناطق یک و دوازده کلانشهر تهران از نوع خوشهای است و همچنین نتایج حاصل از آزمونT تک نمونهای نشان میدهد که شاخصهای موردنظر میانگینی کمتر از مقدار T Value را که عدد 3 میباشد را بدست آوردهاند و همچنین سطح معناداری برابر است با 000/0، که نشاندهندهی وجود ارتباط ضعیف میان عناصر گردشگری در نظر گرفته شده در هر دو منطقه و تایید فرضیه تحقیق میباشد.