چکیده:
گردشگری به عنوان یکی از ابزارهای دستیابی به توسعه مطرح است، به طوری که این فعالیت با ترکیب و به کارگیری همزمان منابع داخلی و خارجی، منافع اجتماعی، اقتصادی، زیستمحیطی و فرهنگی زیادی دارد. در اغلب کشورها، به منظور هویتبخشی و عینیتبخشی به فعالیتهای گردشگری، برای دستیابی به اهداف توسعهای، مکانهایی برای ایجاد تأسیسات گردشگری و خدماترسانی به گردشگران، درنظر گرفته میشود. مناطق نمونه گردشگری به عنوان یکی از تأسیسات گردشگری، بر اساس ماده 8 قانون تشکیل سازمان میراث فرهنگی و گردشگری، به منظور ارایه خدمات به گردشگران و کاهش یا حذف عدمتعادل منطقهای و نابرابری درآمد و فرصتهای اشتغال، توسط بخش خصوصی و غیردولتی تأسیس و اداره میشوند. این پژوهش به دنبال بررسی کاستیها و چالش های مناطق نمونه گردشگری کشور است. پژوهش حاضر به لحاظ هدف کاربردی-توسعه ای بوده که در قالب سنت کیفی از طریق بررسی اسناد و مدارک معتبر و انجام مصاحبههای اکتشافی و شیوه دلفی انجام شده است. نمونه مورد بررسی به صورت نمونه در دسترس، متشکل از 63 نفر مورد پرسش قرار گرفتهاند. روش کار به این ترتیب بوده که پس از جمعآوری دادهها، از طریق اسناد و مدارک و تکمیل مصاحبهها و پرسشنامه آگاهان و صاحبنظران، نتایج و یافتهها با رویکردی تحلیلی مورد بررسی قرار گرفته است و سپس با استفاده از تکنیک دلفی، نتایج و گزارههای به دست آمده با نمونه مورد بررسی در میان گذاشته شد و پس از بحث و تبادل نظر، مشخص شده است که مناطق نمونه گردشگری کشور با مسایل و مشکلات اجرایی پیچیدهای در زمینه مطالعات امکانسنجی، نامشخص بودن محدوده، نگرش آماری و کمی به آنها، وسعت زیاد، واگذاری اراضی، تغییر کاربری اراضی، تبعات منفی تمرکز منابع مالی، مسایل زیستمحیطی، مشکلات اعتباری، تسهیلاتی و زیرساختی و مشکلات نظارتی، مواجه هستند.