چکیده:
هدف از انجام این پژوهش تبین نقش سرمایه اجتماعی در مدیریت توسعه پایدار (از خودبیگانگی، ساختار مدیریتی، هماهنگی پویا) در شهر تهران (مطالعه موردی منطقه 8) میباشد. روش مطالعه توصیفی- پیمایشی از نوع همبستگی، و شیوه نمونهگیری خوشهای چند مرحلهای بوده است. تعداد نمونه براساس فرمول کوکران 384 نفر حاصل شد. ابزار گردآوری اطلاعات پرسشنامه محققساخته است که براساس نظر متخصصان اصلاح و اعتبار یابی شد. برای سنجش فرضیهها از آزمون ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون استفاده شد. نتایج نشان داد که میان سرمایه اجتماعی و میزان از خودبیگانگی که یکی از مؤلفههای توسعه پایدار است رابطه معناداری (768.) وجود دارد، و همچنین میان دیگر مؤلفههای توسعه پایدار از جمله ساختار مدیریتی (842a.) همبستگی و هماهنگی پویا (652a.) همبستگی وجود دارد.
خلاصه ماشینی:
و به همین دلیل توجه و تأکید برنامه ریزی و مدیریت شهرها، بیش از هر زمان دیگر، بر سطوح پایین تر و ابعاد ملموس زندگی شهری معطوف شده است و تقویت و اهمیت سطوح زیرین شهرها (مناطق و محله ها) و حضور انجمن ها و نهادهای اجتماعی مدنی در عرصه تصمیم گیری با تکیه ی عمده بر نقش شهروندان ، اعتماد و مشارکت واقعی آن ها در عرصه فعالیت ها و اقدامات روزمره مورد تأکید بسیاری از صاحب نظران قرار گرفته است .
سرمایه اجتماعی را میتوان مجموعه ای از شبکه ها، هنجارها، ارزش ها و ادراکی دانست که همکاری گروه ها را در جهت کسب منافع متقابل تسهیل میکند و این نوع از سرمایه را معمولا با نرخ مشارکت افراد در زندگی جمعی و وجود عامل اعتماد در بین آنان بیان میکنند (اونق و غفاری، ١٣٨٤: ١٩٩).
یافته ها فرضیه اول : سرمایه اجتماعی بر مدیریت توسعه پایدار شهر تهران تأثیر معناداری دارد (رجوع شود به تصویر صفحه) 155 (رجوع شود به تصویر صفحه) جدول ١ ضریب همبستگی، ضریب تعیین و ضریب تعیین تعدیل شده را نشان میدهد با توجه به ضریب تعیین میتوان گفت که همبستگی بین متغیرهای مستقل و متغییر وابسته وجود دارد.
فرضیه سوم : سرمایه اجتماعی بر ساختار مدیریتی شهر تهران تأثیر معناداری دارد (رجوع شود به تصویر صفحه) جدول ٧ ضریب همبستگی، ضریب تعیین و ضریب تعیین تعدیل شده را نشان میدهد با توجه به ضریب تعیین میتوان گفت که همبستگی بین متغیرهای مستقل و متغیر وابسته وجود دارد.