چکیده:
طرح مسئله: امروزه بیشتر کشورهای جهان با گسترش پدیده شهرنشینی مواجهاند. در هر سیستم شهری، شهرهایی با اندازههای مختلف و کارکردها و مشخصات متفاوت وجود و هریک از این شهرها میزانی از آسیبپذیری اجتماعی را دارند. آسیبپذیری آنها بسته به سیستمهای اجتماعی و اقتصادی متفاوت است و هرگونه تغییر در این سیستمها آسیبپذیری اجتماعی را کاهش یا افزایش میدهد. هدف: پژوهش حاضر ازنظر هدف، کاربردی است که با روش توصیفی - تحلیلی مبتنی بر اطلاعات کتابخانهای و آماری انجام شده است. روش: این پژوهش نخست با استفاده از روش تحلیل عاملی، میزان آسیبپذیری اجتماعی را در همه شهرهای با بیش از 10 هزار نفر جمعیت در ایران بررسی میکند. در این پژوهش تمام شهرها با توجه به جمعیتشان در 7 طبقه تقسیمبندی شدند و میزان آسیبپذیری در هر طبقه جمعیتی مشخص شد. در مرحله بعد رابطه اندازه شهر و میزان آسیبپذیری اجتماعی در قالب یک نمودار به نمایش درآمد. در گام بعدی نتایج بهدستآمده با نرمافزار GIS بهصورت تحلیل فضایی درآمد. نتایج: نتایج نشان داد معیار اجتماعی - اقتصادی بیشترین تاثیر را بر افزایش میزان آسیبپذیری اجتماعی دارد. پس از آن به ترتیب معیارهای امکانات و تسهیلات و کالبدی بیشترین تاثیر را بر افزایش آسیبپذیری اجتماعی داشتهاند. همچنین با افزایش جمعیت، میزان آسیبپذیری اجتماعی نیز افزایش مییابد. با توجه به این موضوع که پرجمعیتترین شهرهای ایران در قسمتهای غربی و مرکزی آن هستند، همچنین مشخص شد آسیبپذیرترین شهرهای کشور نیز در قسمت غربی و مرکزی آن واقع شدهاند. باید به این نکته توجه داشت که آسیبپذیری منتج از تمام عوامل موثر است؛ نمیتوان این موضوع را بهصورت تکبعدی و توجه صرف به یک معیار بررسی کرد و برای رسیدن به هدف کاهش آسیبپذیری، توجه به تمامی این معیارها ضروری است تا از بروز فاجعه انسانی در کشور جلوگیری شود.
Today, most countries of the world face the rapid expansion of urbanization. In each urban system, there are cities with different sizes, functions and characteristics. Each of these cities has different degrees of social vulnerability. Their vulnerability varies depending on social and economic systems and any changes in these systems can reduce or increase their social vulnerability. This is an applied research with descriptive - analytical methods based on library and statistical information. This research examines the social vulnerability in all cities that have over 10,000 populations in Iran by using factor analysis method. In the first phase, all cities were classified according to their size in 7 floors and the degree of vulnerability was identified in each population class. Then, the relationship between city size and social vulnerability was presented in the form of a graph. In the next step, the results demonstrated in the template of spatial analysis by using the GIS software. The results showed that social - economical criteria had the greatest impact on the increasing of social vulnerability. Subsequently, facilities and equipment and physical critoria had the most impact on the increasing of it. It was also found that as population increases, the social vulnerability also increases. Due to this topic that the most populous cities of Iran are in the western and central part of the country, it became clear that the most vulnerable cities are located in the western and central parts of it.According to what was said it should be noted that vulnerability is the result of all factors and cannot be considered in a one-dimensional way and merely focus on one criterion, and for achieving the goal of reducing vulnerability and prevention the occurrence of a humanitarian catastrophe in the country,paying attention to all these criteria is necessary.
خلاصه ماشینی:
تحلیل فضایی تغییرات اندازه شهر با میزان آسیب پذیری اجتماعی ؛ مطالعه موردی : شهرهای با بیش از ١٠ هزار نفر جمعیت در ایران سیدعباس رجائی ١*، کرامت الله زیاری ٢، سعید زنگنه شهرکی ٣، محمد سینا شهسواری ١- استادیار، گروه جغرافیای انسانی ، دانشکده جغرافیا، دانشگاه تهران ، تهران ، ایران ٢- استاد تمام ، گروه جغرافیای انسانی ، دانشکده جغرافیا، دانشگاه تهران ، تهران ، ایران ٣- استادیار، گروه جغرافیای انسانی ، دانشکده جغرافیا، دانشگاه تهران ، تهران ، ایران ٤- کارشناس ارشد، گروه جغرافیای انسانی ، دانشکده جغرافیا، دانشگاه تهران ، تهران ، ایران چکیده طرح مسئله : امروزه بیشتر کشورهای جهان با گسترش پدیده شهرنشینی مواجهاند.
مردمی که در شهرهای بزرگ کشورهای توسعه یافته زندگی می کنند، نسبت به اینگونـه حـوادث احساس امنیت بیشتری دارند؛ همچنین مردم ساکن در شهرهای کشورهای در حال توسعه نیز مـدعی داشـتن امنیـت بیشتری نسبت به روستانشینان هسـتند (١٣٧ :١٩٩٩ ,Mitchell)؛ در حـالی کـه بسـیاری از شـهرهای پرجمعیـت بـا داراییهای اقتصادی در مناطق پرخطر قرار دارند که به آسیب پذیری زیاد آنها منجر شده است (:٢٠١٤ ,Parikh et al ١٠)؛ بنابراین با توجه به آنچه گفته شد و وجود طیف وسیعی از شهرها در اندازه های مختلف ، هـدف از انجـام ایـن پژوهش ، بررسی رابطه اندازه شـهر بـا میـزان آسـیب پـذیری اجتمـاعی آن و شـناخت مهـم تـرین عوامـل مـؤثر بـر آسیب پذیری اجتماعی شهرهاست .
این دو شهر (اصفهان و تهران ) به دلیل داشتن بیشترین تمرکز جمعیتی در میان کلان شهرها به مثابـه قطب های آسیب پذیری اجتماعی کشور درآمده اند و هرچه میزان پیوسـتگی شـهری و تمرکـز جمعیتـی آنهـا بیشـتر می شود، میزان محدوده تأثیرگذاری آنها نیز فراتر می رود.
Social Vulnerability to Natural Hazards in Brazil, International Journal of Disaster Risk Science, 7 (2), pp 111–122.