لگو درمانی برای کودکان با اخلال‌های طیف اوتیسم: مبانی نظری، کاربرد، سطوح اجرا و اثربخشی مقاله

زمینه و هدف: اختلال‌های طیف اوتیسم مجموعه‌ای گسترده‌ای از رفتارهای نابهنجار ادراکی، شناختی، زبانی و اجتماعی را دربرمی‌گیرد. لگو درمانی یکی از برنامه‌های مداخله‌ای است که مهارت‌های اجتماعی کودکان با اختلال طیف اوتیسم را به نحو قابل توجهی بهبود می‌بخشد و رفتارهای غیراجتماعی درخودماندگی را کاهش می‌دهد. کلمه دانمارکی لگو به معنی یک بازی خوب است. لگو درمانی یک برنامه رشد اجتماعی برای کودکان با اختلال طیف اوتیسم می‌باشد که مبتنی بر همکاری در بازی با لگو است. نتیجه‌گیری: بسیاری از کودکان با اختلال طیف اوتیسم فاقد قصد ارتباطی هستند و تمایل به ارتباطی که هدف اجتماعی داشته باشد نشان نمی‌دهند. لگو درمانی از طریق بازی و ایجاد موقعیت‌ها و فرصت‌های خلاق برای برقراری تعامل موجب رشد و تحول کفایت اجتماعی می‌شود. کودکان الگوهای مختلف لگو را با کار کردن در گروه‌های دو یا سه نفری می‌سازند. بحث بر سر این است که کودکان مشارکت کننده در بازی با لگو انگیزه بیشتری را برای آغازگری ارتباط اجتماعی تجربه می‌کنند و به برقراری تعامل پایدار با دیگران ترغیب می‌شوند. در این مقاله مبانی نظری، کاربرد، گام‌های اجرای و اثربخشی لگو درمانی مورد بررسی قرار گرفته است.