چکیده:
هدف این پژوهش، نورمسنجی آمادگی جسمانی دانشآموزان کمتوان ذهنی توسط آزمون آمادگی جسمانی استاندارد کانادایی (CSTF) بود؛ برایناساس، 314 دانشآموز (115 دختر و 199 پسر) کمتوان ذهنی آموزشپذیر (دامنۀ بهرۀ هوشی: 70-50، سن: 55/2 ± 53/18 سال)، ازطریق مدارس استثنایی استان همدان انتخاب شدند. نخست، قد، وزن، و نمایۀ تودۀ بدنی دانشآموزان سنجیده شدند. سپس، آزمونهای میدانی انعطافپذیری، استقامت و قدرت ماهیچهای و اکسیژن مصرفی بیشینه (VO2max)، توسط مجموعة آزمون CSTF برآورد شدند. آمار توصیفی، آزمون آنوای یکسویه و صدکهای 20، 40، 60 و 80، برای آنالیز دادهها و تدوین هنجارهای آن استفاده شدند.نتایج نشان داد که تفاوت معناداری بین دختران و پسران در هریک از متغیرهای استقامت عضلانی، قدرت ماهیچهای و اکسیژن مصرفی بیشینه وجود داشت (0.05 >P)؛ اما انعطافپذیری تفاوت معناداری را نشان نداد (0.05P >). میانگین و انحراف استاندارد آزمون انعطافپذیری 89/9 ± 85/19 (سانتیمتر)، شنای سوئدی 48/8 ± 89/11 (عدد)، درازونشست 54/9 ± 26/19 (عدد در دقیقه)، قدرت پنجه 64/5 ± 74/14 (کیلوگرم) و ظرفیت هوازی 97/5 ± 51/60 (میلیلیتر بر کیلوگرم در دقیقه) بود. دادههای پژوهش حاضر میتوانند برای نمرهدهی و درجهبندی دانشآموزان دختر و پسر کمتوان ذهنی استان همدان بهکار روند.
The aim of this research was providing normative data for physical fitness of intellectual disability students by the Canadian Standardized Test of Fitness (CSTF). For this purpose, 314 students (115 females, 199 male) with educable intellectual disability (IQ Score: 50-70; age: 18.53±2.55 years) were selected from Special schools in Hamadan province. Methods: At first, the height, weight, and body mass index (BMI) of the students were measured. Then, flexibility, muscle endurance, muscle strength, and maximum oxygen uptake (VO2max), were estimated by the CSTF battery test. Descriptive statistics, One-way ANOVA test, and Percentiles 20, 40, 60 and 80 were used to make the normative data and analyze the data. Results: There was a significant difference between females and males in muscle endurance and strength, and Vo2max levels (P<0.05). Flexibility did not show a significant difference (P>0.05). The mean and standard deviation of sit and reach test was 19.85±9.89 (cm), push-up was 11.89±8.48 (n), sit-up was 19.26±9.54 (n/min), hand grip was 14.74±5.64 (kg), and Vo2max was 60.51±5.97 (ml/kg.min) for all participants. Conclusion: This normative data can be used for scoring and grading of female and male intellectual disability students of Hamedan province.
خلاصه ماشینی:
اندازة حجم نمونههای آماری این پژوهش از محدودیتهای دیگر است که برای تعیین هنجار استفاده شده است؛ بااینحال، ازآنجاییکه تعداد افراد کمتوان ذهنی که مبتلابه سندرم داون، بیشفعالی و اختلال جسمی- حرکتی بودند، کم است، مقادیر آن ممکن است تأثیر چندانی بر میانگین کلی نمونۀ آماری نداشته باشد (جدول شمارة دو)؛ باوجوداین، پژوهشهای دیگر نشان دادهاند که اختلاف معناداری بین افراد کمتوان ذهنی با و بدون سندرم داون در برخی از فاکتورهای بدنی و آمادگی جسمانی وجود ندارد (12)؛ گذشتهازاین، ارائۀ یک هنجار کلی برای افراد کمتوان ذهنی شامل همۀ گروههای کمتوان ذهنی ممکن است موجب افزایش اعتبار بیرونی و تعمیمپذیری یافتههای پژوهش حاضر شود؛ زیرا، قشر کمتوان ذهنی شامل افرادی از همۀ گروههای کمتوانی ذهنی با درصدهای گوناگون است و ارائۀ چنین نورمهایی ممکن است از کارایی بیشتری برخوردار باشد، اما میتواند باعث برخی از محدودیتهای دیگر شود (15)؛ باوجوداین، پژوهشهای آینده میتوانند چنین نورمهایی را برای نمونههای بزرگتری از گروههای مختلف کمتوان ذهنی انجام دهند.
نتایج این پژوهش با توجه به این پدیده و نیز تغییراتی که در میزان دسترسی افراد به فعالیتهای بدنی و ورزشی وجود دارد، هنجارهای جدید و بهروزی را برای کودکان کمتوان ذهنی آموزشپذیر با توجه به جنسیت این افراد فراهم کرده است؛ همچنین، یافتههای این پژوهش نشان داد که مقادیر آزمونهای درازونشست، قدرت پنجه و اکسیژن مصرفی بیشینة دانشآموزان کمتوان ذهنی دختر از همتایان دانشآموزان پسر بهطور معناداری کمتر بود؛ درحالیکه تفاوت معناداری در نمرات آزمونهای کششورسش و شنای سوئدی دختران و پسران وجود نداشت.
Feasibility and reliability of physical fitness tests in older adults with intellectual disability: a pilot study.