چکیده:
ﺗﻘﻮﯾﺖ ﻫﻤﮕﺮاﯾﯽ و اﻧﺴﺠﺎم ﻣﻠﯽ، ﯾﮑﯽ از ﻣﻘﻮﻟﻪ ﻫﺎی اﺳﺎﺳﯽ ﻫﺮ ﺣﮑﻮﻣﺘﯽ اﺳﺖ. اﻣﺮوزه ﺟﻬﺎﻧﯽ ﺷﺪن ﺑﺎ ﺟﺮﯾﺎن آزاد اﻃﻼﻋﺎت و ﮔﺴﺘﺮش روزاﻓﺰون ﻓﻦ آوری ﻫﺎ، ارﺗﺒﺎﻃﺎت و ﺗﻐﯿﯿﺮ در ﺗﻌﺎﻣﻼت و ﻣﻨﺎﺳﺒﺎت از ﺳﻄﺢ ﺧﺮد ﺗﺎ ﮐﻼن، ﭼﺎﻟﺶ ﻫﺎ و ﻓﺮﺻﺖ ﻫﺎﯾﯽ را در ﻣﻘﺎﺑﻞ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﺟﻬﺎﻧﯽ اﯾﺠﺎد ﻧﻤﻮده اﺳﺖ. ﺗﮑﺜﺮﮔﺮاﯾﯽ ﻣﺤﻮر اﺻﻠﯽ درک و ﺗﺤﻠﯿﻞ آﻣﯿﺨﺘﮕﯽ ﻧﺎﺷﯽ از ﺟﻬﺎﻧﯽ ﺷﺪن ﺷﻨﺎﺧﺘﻪ ﺷﺪه و ﺳﺮﻧﻮﺷﺖ ﻣﺨﺘﻮم آن اﺳﺖ. در ﺣﻮزه ﻗﻮﻣﯿﺖ ﻫﺎ، ﻫﻤﭽﻮن ﺳﺎﯾﺮ ﺣﻮزه ﻫﺎ، روﻧﺪ ﺟﻬﺎﻧﯽ ﺷﺪن ﻣﯽ ﺗﻮاﻧﺪ ﺗﺄﺛﯿﺮات ﻣﺘﻔﺎوﺗﯽ ﺑﺮ ﺟﺎی ﮔﺬارد و در ﻫﺮ ﺣﺎل ﻣﻮﺟﺒﺎت ﺗﻐﯿﯿﺮ را ﻓﺮاﻫﻢ ﻧﻤﺎﯾﺪ و آن ﭼﻪ ﻣﻬﻢ ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻣﯽرﺳﺪ، ﺑﺎزاﻧﺪﯾﺸﯽ و ﺑﺎزﻧﮕﺮی در ﺳﯿﺎﺳﺖ ﮔﺬاری در ﻗﺒﺎل ﻗﻮﻣﯿﺖ ﻫﺎﺳﺖ. در اﯾﻦ ﺗﺤﻘﯿﻖ ﺑﺎ ﺑﻬﺮهﮔﯿﺮی از روش ﺗﻮﺻﯿﻔﯽ- ﺗﺤﻠﯿﻠﯽ و ﺑﻪ ﺻﻮرت ﮐﺎرﺑﺮدی ﭘﺲ از اﻧﺠﺎم ﻣﻄﺎﻟﻌﺎت ﻧﻈﺮی ﺗﻼش ﺷﺪه اﺳﺖ ﻋﻮاﻣﻞ ﻣﺮﺗﺒﻂ و ﻣﺆﺛﺮ ﺑﺮ ﺳﻄﺢ ارﺗﻘﺎء ﻫﻤﮕﺮاﯾﯽ اﻗﻮام در ﺳﻪ ﻣﺆﻟﻔﻪی ﺳﯿﺎﺳﯽ- اﻣﻨﯿﺘﯽ، اﻗﺘﺼﺎدی و ﻓﺮﻫﻨﮕﯽ- اﺟﺘﻤﺎﻋﯽ، ﺷﻨﺎﺳﺎﯾﯽ و در اداﻣﻪ ﺑﺎ ﻣﺸﺎوره ﺑﺎ ﺑﺮﺧﯽ اﻓﺮاد ﺧﺒﺮه و ﺻﺎﺣﺐﻧﻈﺮ ﻣﺮﺗﺒﻂ ﺑﺎ ﻣﻮﺿﻮع و اﺧﺬ ﻧﻈﺮات اﯾﺸﺎن، ﭘﺮﺳﺸﻨﺎﻣﻪای ﺟﻬﺖ اﺧﺬ ﻧﻈﺮات ﺟﺎﻣﻌﻪ آﻣﺎری ﺗﻨﻈﯿﻢ ﮔﺮدﯾﺪ. اﯾﻦ ﭘﺮﺳﺸﻨﺎﻣﻪ در ﺟﺎﻣﻌﻪ آﻣﺎری 214 ﻧﻔﺮی و ﺣﺠﻢ ﻧﻤﻮﻧﻪ 66 ﻧﻔﺮ ﺗﻮزﯾﻊ ﺷﺪه و ﭘﺲ از اﺧﺬ ﻧﻈﺮ آﻧﺎن ﺑﺎ اﺳﺘﻔﺎده از ﺗﮑﻨﯿﮏﻫﺎ و روش ﻫﺎی آﻣﺎری، ﺗﺠﺰﯾﻪ و ﺗﺤﻠﯿﻞ ﺷﺪه و در اداﻣﻪ ﺑﻪ ﺟﻤﻊﺑﻨﺪی و ﭘﯿﺸﻨﻬﺎدات پرداخته شده است.
خلاصه ماشینی:
در اين تحقيق با بهره گيري از روش توصيفي - تحليلي و به صورت کاربردي پس از انجام مطالعات نظري تلاش شده است عوامل مرتبط و مؤثر بر سطح ارتقاء همگرايي اقوام در سه مؤلفه ي سياسي - امنيتي ، اقتصادي و فرهنگي - اجتماعي ، شناسايي و در ادامه با مشاوره با برخي افراد خبره و صاحب نظر مرتبط با موضوع و اخذ نظرات ايشان ، پرسشنامه اي جهت اخذ نظرات جامعه آماري تنظيم گرديد.
جدول ٣: اولويت بندي عوامل مختلف سياسي و امنيتي از نظر ميزان تأثير آنها بر همگرايي اقوام ايراني، با توجه به ميانگين هاي به دست آمده {مراجعه شود به فایل جدول الحاقی} {مراجعه شود به فایل جدول الحاقی} همانطور که ملاحظه ميشود از ديدگاه پاسخگويان عوامل «استقلال و حاکميت نظام سياسي جمهوري اسلامي ايران »، «الگوي مردم سالاري ديني»، «عدم اتخاذ سياست هاي قومي مناسب و برآورده ساختن تقاضاهاي معقول و قابل انجام قومي»، «گفتمان انقلاب اسلامي؛ دولت اسلامي و تأثير آموزه هاي ديني در پشتيباني از نظام » و «انسجام و يکپارچگي در سيستم تصميم گيري و سياستگذاري کشور»، «عدم تمرکززدايي از سياست و نگرش استعلايي به سياست در مقايسه با ساير حوزه ها»، «تداوم تنش زدايي با کشورهاي همسايه و ساير کشورها» بيشترين تأثير را بر همگرايي اقوام ايراني داشته ، و عوامل «افزايش فعاليت هاي سرويس هاي اطلاعاتي بيگانگان »، «تلاش بيگانگان براي کاهش مشارکت و ايجاد شکاف بين مردم و حاکميت »، «پيدايش موج بيداري اسلامي و فعال سازي جنبش هاي مردمي در منطقه و جهان »، «توان اثرگذاري نظامي - امنيتي در منطقه » و «اقتدار و خوداتکايي دفاعي- امنيتي ايران » نيز به ترتيب ، کمترين تأثير را در اين زمينه داشته اند.
Sig) که کوچک تر از سطح آزمون (٠٠٥=α) است ، فرض صفر (H٠) رد ميشود که بر اساس ميانگين هاي به دست آمده ميتوان عوامل مختلف فرهنگي و اجتماعي را از نظر ميزان تأثير آن ها بر همگرايي اقوام ايراني، به صورت جدول شماره ٩ اولويت بندي نمود.