چکیده:
این مقاله به بررسی نقش دو نهاد و رژیم اروپایی جامعه زغال و فولاد و معاهده الیزه در گسترش و نهادینه‌سازی روابط دوجانبه میان کشورهای آلمان و فرانسه در چارچوب نظریه نهادگرایی نئولیبرال می‌پردازد. فرضیه پژوهش این است که جامعه زغال و فولاد و معاهده الیزه به‌عنوان دو نهاد و رژیم منطقه‌ای، بر انگیزه‌های سودجویی و رقابت دو کشور فرانسه و آلمان تاثیر گذاشته و موجب گسترش همکاری میان دو کشور شده است. یافته‌های پژوهش نشان می‌دهد که جامعه زغال و فولاد و معاهده الیزه به‌عنوان دو نهاد مستقل، از طریق فراهم کردن اطلاعات و اشتراک آنها و همچنین وضع قوانین تجاری و ضدکارتل نقش مهمی در گسترش همکاری‌های دوجانبه آلمان و فرانسه و به‌تبع آن در همگرایی اتحادیه اروپا داشته است. همچنین مطالعات نشان می‌دهد که بین نهادها و رژیم‌های اروپایی و همکاری‌های دوجانبه آلمان و فرانسه روابط متقابلی وجود دارد، ضمن اینکه نهادها و رژیم‌های اروپایی موجب تسهیل همکاری میان دو کشور شده است، گسترش همکاری میان دو کشور خود موجب توسعه تکاملی نهادهای اروپایی و همچنین تسری آن به سایر حوزه‌های کارکردی شده است.
Abstract: This paper examines the role of institutions and regimes of the European Coal and Steel Community and the Treaty of Elysee in the development and institutionalization of bilateral relations between Germany and France in the framework of neoliberal institutional ism theory. The research hypothesis is the Coal and steel community and the Elysee Treaty as a regional entity regime, has contributed to the profit motive and competition between France and Germany and development of cooperation between the two countries. The results show that the Coal and Steel Community and the Elysee Treaty as two independent entities, by providing and sharing information and trade and anti-cartel legislation Have played an important role in the development of bilateral cooperation, Germany and France and subsequently in Europe Union integration. Studies also show that there are mutual relations between the European institutions and German-France bilateral cooperation, On the one hand, European institutions facilitate cooperation between the two countries, On the other hand the expansion of cooperation between the two countries it is the evolutionary development of European institutions. Keywords: institutionalized bilateralism, Germany, France, the neo-liberal institutionalism, European Union integration.
خلاصه ماشینی:
در حقيقت شالودة اصلي نظريۀ نهادگرايي نئوليبرال اين است که همکاري ميان کشورها تابعي از ميزان نهادينگي ساختار نظام بين الملل است ، ازاين رو بر مبناي اين رويکرد به بررسي نقش نهادهاي بين المللي در گسترش همکاري ميان دو کشور آلمان و فرانسه بعد از جنگ جهاني دوم مي پردازيم و استدلال مي کنيم که چگونه دولت آلمان و فرانسه به عنوان بازيگران مستقل در نظام بين الملل به صورت داوطلبانه بخشي از حاکميت خود را به نهادهايي مانند جامعۀ زغال و فولاد واگذار کردند و اين نهادها از طريق اشتراک اطلاعات و اعمال محدوديت هاي ساختاري و هنجاري بر دولت هاي تأسيس کننده ، آنها را به سمت تعميق همکاري و همگرايي و دامنۀ همکاري ها را به مسائل دفاعي و امنيتي و همکاري در اتحاديۀ اروپاي غربي سوق دادند.
جامعۀ زغال و فولاد اگرچه با اهداف ملي گرايانه تشکيل شد، نقطۀ عطفي در تاريخ روابط دو کشور فرانسه و آلمان شد و نه تنها بعد از قرن ها جنگ و درگيري راه را براي همکاري ميان اين دو کشور هموار کرد، بلکه پيوستن سه کشور بنه لوکس و ايتاليا به اين جامعه ، آن را به نهادي تبديل کرد که تکنوکراسي حاکم بر آن مستقل از انگيزة کشورهاي تشکيل دهنده ، آنها را به سوي همکاري سوق داد و بذر همگرايي را در اروپا کاشت (٤٨٠-٤٧٨ :٢٠٠٩ ,Ross).
تشکيل جامعۀ زغال و فولاد و نقش آن در گسترش همکاري ميان دو کشور فرانسه و آلمان و همچنين همگرايي اتحاديۀ اروپا را مي توان براساس هر دو برداشت نظريۀ بازي ها و نظريۀ کارکردي نهادگرايان نئوليبرال از رژيم ها و نهادهاي بين المللي تبيين کرد.
(
, 
, 
)
