چکیده:
یکی از مولفه های کارآیی خانواده، پرورش صحیح فرزندان و برقراری ارتباط موثر بین اعضای خانواده است. کیفیت روابط خانوادگی تاثیر بسیار زیادی بر کیفیت روابط صمیمانه فرزندان با دیگران دارد. گاهی والدین هنگام پرورش فرزندان با نافرمانی آنان و مخالفت با خواسته های خود مواجه می شوند که این امر موجب تعارض بین آنها می گردد. از این رو این سوال پیش می آید که آیا آموزش مهارت های زندگی، می تواند موجب کاهش تعارض های بین والدین و نوجوان شود؟ هدف پژوهش حاضر بررسی اثر بخشی برنامه آموزش مهارت های زندگی بر کاهش تعارض های والد فرزند است.
برای دستیابی به این هدف از روش پژوهش نیمه آزمایشی پیش آزمون پس آزمون با گروه کنترل استفاده شد. جامعه آماری، دانش آموزان پسر مقطع متوسطه اول (پایه نهم) دبیرستان هیات امنایی شهرستان شیروان بود. نمونه آماری شامل40 نفر از دانش آموزانی بوده است که با روش نمونه گیری در دسترس انتخاب و به شکل تصادفی به دوگروه 20 نفره (گروه گواه و کنترل) تقسیم شدند. ابزار اندازه گیری، پرسشنامه والد فرزند موری- ای اشتراس بود. برای تجزیه و تحلیل داده ها در سطح توصیفی از آمار های میانگین و انحراف استاندارد و در سطح استنباطی از آزمون تحلیل کوواریانس استفاده شد. نتایج نشان داد که برنامه آموزش مهارت های زندگی توانسته، تعارض کلی، پرخاشگری کلامی و پرخاشگری جسمی دانش آموزان را با والدینشان به طور معناداری کاهش و توانایی استفاده از راهبردهای استدلال را در آنها به طور معناداری افزایش دهد. با توجه به یافته های به دست آمده از تجزیه و تحلیل داده ها می توان نتیجه گرفت که آموزش مهارت های زندگی در کاهش تعارض های بین دانش آموزان با والدینشان اثرگذار است.
خلاصه ماشینی:
اثر بخشی آموزش مهارتهای زندگی، بر کاهش تعارضهای والد - فرزند در دانش آموزان شهرستان شیروان تاریخ دریافت: 27/9/1396 سال سیزدهم، شماره دوم، زمستان 1397 تاریخ پذیرش: 18/1/1397 شماره صفحه: محمدکرمی شهرام محمدخانی چکیده یکی از مؤلفههای کارآیی خانواده، پرورش صحیح فرزندان و برقراری ارتباط مؤثر بین اعضای خانواده است.
از این رو این سؤال پیش میآید که آیا آموزش مهارتهای زندگی، میتواند موجب کاهش تعارضهای بین والدین و نوجوان شود؟ هدف پژوهش حاضر بررسی اثر بخشی برنامه آموزش مهارتهای زندگی بر کاهش تعارضهای والد فرزند است.
کاوه (1391: 136) معتقد است که مهارتهای زندگی از جمله مهارت حل مسأله، ارتباط بین فردی تصمیمگیری، اضطراب و مدیریت خشم اهمیت بسیاری درکنترل رفتار نوجوانان و جوانان دارند اما متأسفانه جای این مهارتها در برنامه آموزشی مدارس کشور خالی است؛ برای نمونه فردی که مرتکب قتل شده و یا به دیگران آسیبرسانده است، اگر میتوانست خشم خود را بهصورت صحیح مهار و ابراز نماید، احتمالا از این واقعه و پیامدهای منفی آن جلوگیری مینمود.
با توجه به این نتایج شاهده میشود که برنامه آموزش مهارتهای زندگی موجب کاهش تعارضهای والد- فرزندی و تمامی مؤلفههای آن در شرکتکنندگان گروه آزمایش شده است.
فورنریس (Forneris, Danish & Scott, 2007) و ترنر و دیگران (Turner, Goodin & Lokey, 2009) در مورد نوجوانان نشان دادند که آموزش مهارتهای زندگی من جمله مهارت حل مسأله و ارتباطات مؤثر تواناییهایی را برای حل مشکل و استفاده مؤثر از حمایتهای اجتماعی آنها را افزایش میدهد.