چکیده:
همگرایی در سطح بین الملل ، فرآیندی در زمینه افزایش همکاری میان دولتها ، گامی در راستای همگون سازی ارزشها و روند تدریجی انتقال اقتدار به نهادهای فوق ملی می باشد که در راستای رسیدن به اهداف و مصالح همگانی اهمیت و ضرورت دارد. با توجه به اینکه یکی از آموزههای انقلاب اسلامی ایجاد همگرایی اسلامی است ، مقاله حاضر در پی آن است که نشان دهد انقلاب اسلامی و آموزه های آن چه فرصتهایی را برای همگرایی جهان اسلام ایجاد نموده و برای تقویت همگرایی چه راهکارهایی وجود دارد؟ فرضیه این پژوهش با استفاده از نظریه کارکردگرایی نوین ، این گزاره است که انقلاب اسلامی با توجه به دارا بودن جاذبههای ایدئولوژیک و هویتبخشی همچون حمایت از ملل مستضعف ، حمایت از نهضتهای اسلامی و داشتن آموزه وحدتگرایی اسلامی و نیز با عنایت به تسری ارزشهای اسلامی و انسانی به کشورهای تحت ستم و ملل مسلمان ، توانسته در مساله همگرایی جهان اسلام فرصتهای زیادی ایجاد نماید و در این راستا اقدامات مهمی همچون تاسیس نهادهایی نظیر جامعهالمصطفی العالمیه و مجمع جهانی تقریب مذاهب اسلامی انجام داده که دارای دستاوردهای مثبتی می باشد؛ البته در سطح دولتها با موانع و محدودیت هایی مواجه بوده که با ارائه راهکارهایی نظیر دیپلماسی بین کشورهای اسلامی ، روشنگری نسبت به نقش سیاست های استکباری و اجماع سازی علیه جریانهای وحدت ستیز در جهان اسلام قابل ارائه می باشد. در این مقاله ، روش توصیفی تحلیلی مورد بهره گیری قرار گرفته است.
خلاصه ماشینی:
با توجه به اینکه یکی از آموزههای انقلاب اسلامی ایجاد همگرایی اسلامی است، مقاله حاضر در پی آن است كه نشان دهد انقلاب اسلامی و آموزههای آن چه فرصتهایی را برای همگرایی جهان اسلام ایجاد نموده و برای تقویت همگرایی چه راهکارهایی وجود دارد؟ فرضیه این پژوهش با استفاده از نظریه کارکردگرایی نوین، این گزاره است که انقلاب اسلامی با توجه به دارا بودن جاذبههای ایدئولوژیك و هویتبخشی همچون حمایت از ملل مستضعف، حمایت از نهضتهای اسلامی و داشتن آموزه وحدتگرایی اسلامی و نیز با عنایت به تسری ارزشهای اسلامی و انسانی به كشورهای تحت ستم و ملل مسلمان، توانسته در مسئله همگرایی جهان اسلام فرصتهای زیادی ایجاد نماید و در این راستا اقدامات مهمی همچون تاسیس نهادهایی نظیر جامعه المصطفی العالمیه و مجمع جهانی تقریب مذاهب اسلامی انجام داده كه دارای دستاوردهای مثبتی میباشد؛ البته در سطح دولتها با موانع و محدودیتهایی مواجه بوده که با ارائه راهکارهایی نظیر دیپلماسی بین کشورهای اسلامی، روشنگرى نسبت به نقش سیاستهاى استکبارى و اجماع سازی علیه جریانهای وحدت ستیز در جهان اسلام قابل ارائه میباشد.
بر این اساس، انقلاب اسلامی ایران با توجه به دارا بودن جاذبههای ایدئولوژیك و هویتبخشی همچون حمایت از ملتهای محروم و مستضعف، حمایت از جنبشهای اسلامی و داشتن آموزه وحدتگرایی اسلامی و نیز با توجه به تسری و گسترش ارزشهای اسلامی و انسانی به كشورهای تحت ستم و ملتهای مسلمان و تأسیس نهادهایی همچون جامعه المصطفی العالمیه و مجمع جهانی تقریب مذاهب اسلامی به منظور تربیت نیروهای متخصص اسلامی و نزدیك ساختن دیدگاههای نخبگان فكری و سیاسی جهان اسلام در مسئله همگرایی ملتهای مسلمان، توانسته است فرصتهای بسیاری به وجود آورد که در ادامه به تبیین موارد مذکور خواهیم پرداخت.