آرمان‌های رنگ باخته در حرفه‌ای دشوار گفتگو و مصاحبه

محیط کشتارگاه برای یک دختر جوان چندان جذاب نیست نگاهت به این گزارش چگونه بود؟ در دانشکده دکتر معتمدنژاد و سایر استادان در مورد سختی های کار روزنامه نگاری به ما می گفتند. بعدها وقتی مرور کردم دیدم این صحنه ها حتی در مقایسه با گزارشی که در زمان جنگ از پشت جبهه تهیه کردیم فرق داشت و مهیب تر بود. رابطه ی با همکاران مرد در محیط کار چگونه بود؟ بعد از انقلاب که نود درصد تحریریه عوض شد و چند نفری از قدیمی ها باقی ماندند، برای راه اندازی مجدد روزنامه در قالب یک سرویس گزارش (هرچند که الان آن چه در مطبوعات می گذرد خیلی فرق دارد با سختگیری های روزنامه هایی که ما شروع کردیم) خب سختی های بسیاری کشیدیم. روزنامه نگاری یک حرفه ی سخت است و زمان گیر خانم های روزنامه نگار چه طور این شغل را با زندگی خانوادگی متوازن می کنند؟ تنها خانمی که من دیدم خیلی در این کار موفق بود. زنده یاد ثریا صدر دانش بود که البته علتش این بود که همسر ایشان زنده یاد هوشنگ حسامی هم خودش روزنامه نگار بود ولی برای برخی از همسران خانم های خبرنگار مقوله ی ناشناخته ای بود که خیلی هایشان شرایط آن ها را نمی پذیرفتند. البته در همه جای جهان تفکر همین است ولی این تفکر امروز خیلی تغییر کرده و به روزنامه نگاری فقط به عنوان یک شغل نگاه می شود. این البته در روزنامه هاست ولی در مجلات خانم ها موقعیت های بهتری پیدا کردند.