چکیده:
هدف: مقاوست به انسولین از عوامل اصلی گسترش دیابت نوع ۲ به شمار میرود. برخی آدیپوکاینها بر
مقاومست به انسولین تاثیر دارند که مهمترین این آدیپوکاینها رزیستین میباشد. هدف از این پژوهش
تعیین تاثیر یک دوره تمرین هوازی همراه با مکملیاری عصاره دارچین بر رزیستین و شاخصهای قندی در
موشهای مبتلا به مقاومت انسولین بود.
روشها: سی و شش سر موش صحرایی انتخاب و به چهار گروه (کنترل» تمرین» دارچین و تمرین-دارچین)
تقسیم شدند. برنامه تمرینی به مدت ۸ هفته و هر هفته ۵ روز با شدت ۷۵-۸۰ درصد ۷0۲۱3 اجرا شد. به
گروههای عصاره دارچین.» تمرین هوازی و تمرین- دارچین, ۲۰۰ عصاره دارچین تزریق شد. ۷۲
ساعت پس از آخرین جلسه تمرین نمونههای خونی جمع آوری شد. دادهها با استفاده از تحلیل واریانس یک
طرفه در سطح معنی داری ۳۹۰/۰۵ تحلیل شد.
نتایسج: نتایج نشان داد مقادیر رزیستین گروه تمرین» دارچین و تمرین-دارچین به طور معنیداری کمتر از
گروه کنترل بود (۳۶۰/۰۰۲). مقادیر انسولین و مقاومت انسولین در گروه تمرین و دارچین-تمرین نسبت به
گروه کنترل به طور معنیداری کمتر بود (به ترتیب ۳۶۰/۰۰۵ ۳۶۰/۰۰۱). همچنین,» میزان گلوکز در گروه
تمرین-عصاره به طور معنیداری کمتر از گروه کنترل بود (۳۶۰/۰۰۸).
نتیجه گیسری: با توجه به یافتههاء به نظر میرسد تمرین و مکمل یاری عصاره دارچین و ترکیب این دو
میتواند بر آدیپوکاین رزیستین و مقاومت انسولین تاثیر داشته باشد. به نظر میرسد بهبود عمل انسولین و
کاهش مقاومت به انسولین از طریق کاهش آدیپوکاینهایی مانند رزیستین وساطت شود. این احتمال وجود
دارد که ترکیب تمرینات هوازی و مصرف عصاره دارچین بتواند به عنوان رویکردی پیشگیرانه در بهبود مقاومست
انسولین و کاهش تولید رزیستین مورد توجه قرار گیرد.