چکیده:
هدف از مطالعه حاضر، تعیین تاثیر دو شیوة تمرین هوازی بر تعادل ایستا و پویای زنان سالمند است. برای دستیابی به این هدف 36 زن سالمند 75-60 سال به‌صورت تصادفی در سه گروه قرار گرفتند: 1. گروه تمرین پیاده‌روی یا دویدن (12 نفر)، 2. گروه تمرین در آب (12 نفر)، 3. گروه کنترل (12 نفر). سپس دو گروه 1و2 به مدت 8 هفته و هفته‌ای سه جلسه در برنامه تمرینی پیاده‌روی (دویدن نرم) و تمرین در آب شرکت کردند. گروه کنترل در طول اجرای طرح، به فعالیت‌های روزمره خود می‌پرداختند و در فعالیت ورزشی خاصی شرکت نمی‌کردند. برای اندازه‌گیری تعادل ایستا و پویا از آزمون‌های شارپند رومبرگ و چوب موازنه استفاده شد. برای بررسی فرضیه‌های پژوهش و همچنین تعیین تفاوت بین گروهها، از آزمون تحلیل کوواریانس (SPSS21) بهره گرفته شد. نتایج آزمون‌های آماری تفاوت معناداری را در نمرات پسآزمون مابین گروه‌های آزمایش و کنترل نشان داد (05/ 0 > P ). همچنین نتایج نشان داد که گروه اول (پیاده‌روی و دویدن) در تعادل ایستا و پویا امتیازهای بیشتری نسبت به گروه دوم (تمرین در آب) کسب کرده است. از نتایج به‌دست‌آمده چنین برداشت میشود که هردو برنامه تمرینی به‌ویژه تمرین پیاده‌روی و دویدن نرم به‌منظور کاهش مشکلات این گروه از افراد مناسب است و مراکز مربوطه می‌توانند از آن به‌عنوان برنامه تمرینی استفاده کنند.
The aim of the current study was to determine the effect of two types of aerobic exercises on static and dynamic balance of the elderly women. 36 elderly women (60 to 75 years old) were randomly assigned to three groups: 1) walking or jogging (n=12) 2) exercise in water (n=12) 3) control (n=12). Groups 1 and 2 participated in walking (jogging) and exercise in water program for 8 weeks, 3 session per week. The control group had their own daily activities and did not participate in any special kind of sports during this program. Sharpened Romberg and stick balance tests were used to measure the dynamic and static balance. Analysis covariance test (SPSS21) was used to check research hypotheses and to determine the difference among the groups. The results showed significant differences in posttest scores between experimental and control groups (P˂0.05). The results also showed that the group 1 (walking and jogging) gained more scores in dynamic and static balance than the group 2 (exercise in water). It seems that both types of the aerobic exercises especially walking and jogging are appropriate for decreasing the difficulties of this group and can be used as an exercise program in training centers.
خلاصه ماشینی:
با توجه به جدول 6 و درنظر گرفتن مقدار P در مقایسههای جفتی بین گروهها، مشاهده میشود که تفاوت بین میانگینهای پسآزمون تعدیلشدة دو گروه تمرینى تحقیق )گروه یك و گروه دو( با گروه کنترل )گروه سه( معنادار است و بدینترتیب، با توجه به بیشتر بودن میانگین تعدیلشدة گروههاى تمرینى در مقایسه با گروه کنترل، نتیجه گرفته مىشود که هر دو روش تمرین هوازى استفادهشده در این تحقیق در مقایسه با گروه کنترل بهطور معنادارى موجب بهبود تعادل ایستاى زنان سالمند شده است.
با توجه به جدول 8 مشاهده میشود که تفاوت بین میانگینهای تعدیلشدة دو گروه تمرینى تحقیق )گروه یك و گروه دو( با گروه کنترل )گروه سه( معنادار است و با توجه به کمتر بودن میانگین تعدیلشدة گروههاى تمرینى در مقایسه با گروه کنترل، نتیجه گرفته مىشود که هر دو شیوة تمرین هوازى استفادهشده در این پژوهش در مقایسه با گروه کنترل، بهطور معنادارى موجب بهبود تعادل پویاى زنان سالمند شده است.
Effects of a physical activity program on static balance and functional autonomy in elderly women.
The effects of motor program function on the static and dynamic balance of elderly men..
Effects of a physical activity program on static balance and functional autonomy in elderly MANNISH.
(
, 
, 
)
