چکیده:
ادبیات معاصر فارسی نیز همچون بسیاری از آثار ادبی جهان معاصر از کاربست تکنیک‌های فراداستانی که از ویژگیهای ممتاز ادبیات پسامدرنیستی به شمار می روند، غافل نمانده است. فراداستان دارای مولفه های متنوعی است که همه آنها آشکارا به برساختگی و تصنعی بودن متن داستانی اشاره دارند. درهم‌آمیختگی امر واقع و امر تخیلی، ورود نویسنده به داستان و آشکار ساختن سنت ها و عرف های رایج ادبی از ویژگیهای بارز فراداستان می باشد. در مقاله حاضر داستان کوتاه «مرثیه برای ژاله و قاتلش» از مجموعه داستان دیوان سومنات نوشته ابوتراب خسروی را برگزیده‌ایم و به واکاوی آن در پرتو نظریه‌های فراداستانی می‌پردازیم. در واقع در نوشتار حاضر در صدد پاسخ به این پرسش هستیم که آیا داستان مذکور را می توان بعنوان نمونه‌ای از فراداستان در ادبیات داستانی معاصر بشمار آورد یا خیر؟ و آیا خسروی توانسته است با اتکای بر این نوآوری و نوجویی در ساحت روایت و پیرنگ داستانی، تصویری جامع و چشمگیر از دغدغه‌های نواندیشانه خود و نویسندگان هم‌نسلش اراﺋﻪ دهد یا خیر؟
Abstract Contemporary Persian literature, like many examples of the world literature, makes use of metafictional techniques which come under the general category of Postmodernism. Metafiction covers various elements which all indicate the artificiality of literary texts. Combining the factual and the fictional, introducing the author in the text, and baring the literary devices and conventions are the characteristics of metafiction. In the present article, "The Elegy for Zhaleh and Her Murderer" from Abu-torãb Khosravi's collection of short stories, Divãn-e Soomanãt, has been analysed in the light of metafictional theories. In fact, the article tries to give ample responses to a couple of questions: can this short story be considered as a metafictional example of contemporary fiction? and relying on the innovations in the area of narrative and plot, has Abu-torãb Khosravi been able to provide us with a comprehensive picture of intellectual sphere and concerns of himself and his contemporaries?
(
, 
, 
)
