چکیده:
پژوهش حاضر با هدف تعیین رابطه بین جهتگیری مذهبی و امیدواری با چشم انداز زمان انجام شد. جامعه آماری این پژوهش شامل کلیه دانش آموزان دختر دبیرستان های منطقه 4 آموزش و پرورش شهر تهران در سال تحصیلی97- 96به تعداد 420 نفر می باشند. نمونه پژوهش شامل 200 نفراست که به روش نمونه گیری خوشه ای چند مرحله ای انتخاب شدند. ابزارهای مورد استفاده در این پژوهش، پرسشنامه جهتگیری مذهبی احسان بهرامی، پرسشنامه امید میلرو چشم انداز زمان زیمبارده است. دادههای به دست آمده با استفاده از روش آماری همبستگی پیرسون و با نرم افزار spssمورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج به دست آمده بیانگر وجود تفاوت معنادار(P<0/01)است. نتایج تحلیل فرضیه ها بیانگر آن است که بین جهتگیری مذهبی درونی و امیدواری و نیز بین جهت گیری مذهبی با چشم انداز زمان در دانش آموزان و همچنین بین امیدواری باچشم انداز زمان در دانش آموزان رابطه معناداری وجود دارد. ولی بین جهتگیری مذهبی بیرونی و امیدواری با چشم انداز زمان تفاوت معناداری وجود ندارد. درنتیجه بین جهت گیری مذهبی درونی و امیدواری با چشم انداز زمان رابطه معنادار وجود دارد.
خلاصه ماشینی:
در حال قدری افراد به زمان حال به صورت زمانی که تغییر ناپذیر است نگاه می کنند و خود را تسلیم قضا و قدر خود می کنند، و آنها در حالت لذت گرایانه، در زمان حال زندگی می کنند و تنها به استفاده کردن از فرصت های به دست آمده فکر می کنند و اینگونه چگونه از آنها برای لذت بردن از زندگی استفاده کنند، و گذشته ی مثبت به این معناست که گذشته اصولا مفهوم نوستالژیک دارد و در رفتار و افکار زمان حال بسیار تاثیرگذار است، و بالاخره گذشته منفی نیز نگاه محزون و غمگینی نسبت به گذشته دارد و این غمگینی باعث تاثیرگذاشتن بر زمان حال نیز می شود و آن را هم تحت شعاع قرار می دهد (کورتیس، دانکل، جنیفرو وبر، 2010).
چشم انداز زمان نه تنها صفت های شخصیت ، قضاوت ها و سبک های حل مساله فرد را توصیف می کند بلکه نقش مهمی در رفتار انگیزش و هدف محوری افراد دارد(سیو وهمکاران ،2014) با توجه به نیاز جامعه امروز ما در کلیه زمینه های آموزشی و ادارات آموزشگاههای عالی و رسانهها لازم است برنامه هایی اجرا گردد که جهتگیری درونی مذهبی را در افراد را تقویت نمایند.
(رجوع شود به تصوير صفحه)همانگونه که در جدول شماره (8) مشاهده می گردد ضریب رابطه برای دو متغیر جهت گیری مذهبی درونی و امیدواری برابر 162/0 به دست آمده است که با توجه به سطح معناداری نشان داده شده در سطح 01/0 معنادار است.
بنابراین بین جهت گیری مذهبی درونی و امیدواری رابطه مثبت و معنادار وجود دارد و فرض محقق مورد تایید قرار می گیرد.