خلاصه ماشینی:
"این همان شکلی است که مثل اشکالی دیگر از همین دست،به محض دیدن(اگر همان قدر که می‌دانیم برای دیدن هم اهمیت قایل شویم)دو شقه می‌شود.
اگر در اسطوره‌شناسی رنگ‌ها «5 زرد،رنگ ابدیت و جاودانگی است1(ص 127)»،پس دربارهء این تابلو چنین سؤال‌هایی را هم با خود به همراه خواهد داشت؛اینکه ادامهء این خطوط به جهان خارج از اثر(دنیایی که پاپ بر آن حکومت می‌کند)،آیا طلب دیوانه‌وار جاودانگی نیست؟این خطوط مانند خطوط دیگر آثار بیکن،برگرفته از یک مکان است؛جایی که انسان بر آن قرار می‌گیرد و در عین حال برگرفته از یک لامکان؛جایی که انسان با قرارگیری‌اش بر آن تا سر حد مرگ بی‌قرار است.
این مطلب یادآور این گفتهء لئوناردو داوینچی(یکی دیگر از بزرگان رنسانس)است که می‌گفت:«هر هنرمند نه فقط می‌بایست اصول سه بعد نمایی را بداند،بلکه باید بر همهء قوانین طبیعی اطلاع داشته باشد.
و سر انجام برای گشایش تناقض انسان معاصر و فهمیدن این که؛پس چرا نقاش قرن بیستمی با همهء جایعی که بر وی رفته همچنان اصرار بر تکرار حرف‌های فیلسوف همنام خود دارد.
آیا ما باید به این نتیجه برسیم که هنر مردمی(عامه)به این خاطر زوال پیدا کرد که در مجموع فرهنگ مردم نزول کرد؟ وقتی ابتکار عمل از دست استاد کاران ما خارج می‌شود و نقشه‌های شهرکشی به دست بلدیه می‌افتد و می‌گویند استاد حسن معمار در خانه بنشیند،چون آقا پسری از فرهنگ بر گشته و در بلدیه استخدام شده است...
ولی به‌هرحال مردم این تجدد خواهی را قبول کردند دیگر؟ حکومت مدرس را تأسیس و ارتباطات را قطع می‌کند و معماری رایج را دیگر استاد محمد حسن انجام نمی‌دهد..."
(
, 
, 
)
