چکیده:
همهساله افراد زیادی در سراسر دنیا در اثر وقوع حوادث طبیعی و جنگ خانه و کاشانه خود را از دست میدهند. در ایران
نیز حوادثی چون زلزله و سیل بیشترین تعداد بیخانمانها را در سالهای اخیر در پی داشته است. پس از وقوع یک حادثه
طبیعی گسترده یا چنگزدگی, مناطق مسکونی بهنوعی غیرقابل استفاده شده و افراد بازمانده ناگزیر به اسکان موقت در
مکانی دیگر هستند. تاکنون چادرهای متنوعی به عنوان سرپناه اضطراری» طراحی و ساخته شده و در اختیار حادثه دیدگان
قرار گرفته است. نیاز به سازههای متحرک در مناطق زلزلهزده یا جنگی (جهت اسکان دهی سریع) که بهطور ساده و سریع
نصب شده و قابلیت حملونقل داشته باشدء باعث پیدایش سازههای تاشو فضاکار شد. خصوصیات بازشوندگی میتواند
باعث استفاده چندین باره از یک سازه در یک محل یا مکانهای متفاوت باشد. آنچه در این مقاله مورد بحث قرار میگیردء
بررسی, تحلیلی سیستم سازهای تاشو برای ساخت پناهگاه موقت است. هدف از این پژوهش تعیین مدلهای قابل تولید و
متنوع برای توسعه فرمهای پیشنهادی و سیستمهای قابل ساخت و در دسترس و اجرا برای مقابله با بیخانمانی در مواقع
اضطراری است. با این نگرش به معرفی و چگونگی کاربرد سیستم سازهای تاشو پرداخته میشود.
خلاصه ماشینی:
با گذر زمان و پیدایش نگاه علمی به ساختارهای زنده، بسیاری از طراحان، نقاشان و هنرمندان به سمت الهام گیری از طبیعت زنده رفتند، به همین علت است که بسیاری از بناهای ساخته شده در دوران رنسانس، با الهام از بدن انسان و تناسبات آن ساخته شده اند که اکنون با پیشرفت علم و تکنولوژی بهطور دقیق اثبات شده اند.
همین موضوعات به عنوان سرفصل های معماری بایونیک مطرح می گردد، چه الگو و استادی بهتر از طبیعت وجود دارد تا بی شمار مثال و نمونه را برای طراحان و معماران ارائه گرداند؟ ایده اصلی معماری بایونیک به گونه ای بازگشت به طبیعت است، اما نه صرفاً از جنبه استفاده از مصالح طبیعی، بلکه نگاه و خط مشی است تا بتوان بهترین نتیجه را در هر موضوعی به دست آورد.
در بین جامعه معماری، فرم و شکل های موجود در طبیعت بیشتر مورد توجه قرار می گیرد اما برای گروهی که بیشتر در حوزه آنالیز و مهندسی معکوس و حتی طراحی سازه ها فعالیت میکنند، نحوه شکل گیری و ایستایی، پایداری و مقاومت حداکثری و کنترل نیروها از اهمیت بیشتری برخوردار است.
با این تفاوت که در معماری مدرنی که توسط فرانک لوید رایت ارائه می شد طبیعت جزیی از زندگی انسان بود، اما بهره گیری از طبیعت در ساختار ساختمان نبود، درحالی که در معماری بایونیک معمار بنا از ساختار طبیعی برای الگوبرداری از طبیعت و موجودات زنده مثل گیاهان و در مورادی از سازه و اسکلت جانداران بهره می گیرد.