چکیده:
منیرو روانیپور از نامدارترین زنان داستاننویس است که از دهه شصت به خلق جدی آثار داستانی پرداخته و جایگاه معتنابهی در داستاننویسی معاصر ایران احراز کرده است. پس از مجموعه داستان کوتاه "کنیزو"(1367)، "اهل غرق" اولین رمان روانیپور است که به شیوه رئالیسم جادویی نگارش یافته است و توفیقات فراوانی را حاصل کرده است. در باب این اثر نقد و نظرهای فراوان ارائه شده امّا جای آن دارد که به طور مستقل در باب سبک این اثر تدقیق بیشتری صورت گیرد. لذا برآنیم تا در این مقاله مؤلفههای سبکی اهل غرق را در سه حوزه روایت، زبان و بلاغت مورد تحلیل و بررسی قرار گیرد تا دانسته شود سبک عمومی این اثر چیست و شاخصههای سبکی روایی، زبانی و بلاغی(= ادبی) آن کدام است و چه نسبتی با ژانر اثر و نگرش نویسنده دارد؟
خلاصه ماشینی:
لـذا بـرآنیم تـا در ایـن مقالـه مؤلفـه هـای سـبکی اهـل غـرق را در سـه حـوزه روایـت ، زبـان و بلاغـت مـورد تحلیـل و بررسـی قـرار گیـرد تـا دانسـته شود سبک عمـومی ایـن اثـر چیسـت و شاخصـه هـای سـبکی روایـی، زبـانی و بلاغی (= ادبـی ) آن کـدام اسـت و چـه نسـبتی بـا ژانـر اثـر و نگـرش نویسـنده دارد؟ کلیدواژه ها: منیرو روانی پور، اهل غرق ، سبک شناسی، ادبیات داستانی ١دانشجوی دکتری زبان و ادبیات فارسی دانشگاه مازندران (مسئول مکاتبات ) yahoo.
(میرعابدینی، ١٣٨٦: ١١٣٥) خلاصه رمان : مه جمال موجودی زمینی-دریـایی اسـت کـه از طـرف اهـالی آبـادی بـه عنوان نـی زن عروسی بوسـلمه -سـاکن زشـت روی دریاهـا- برگزیـده مـی شـود تـا بـا فـدا کـردن جـان خــود مرواریــدی درشــت را بــرای آن هـا بــه ارمغــان آورد؛ امــا دراین بــین پــری دریایی کوچکی که قرار است بـا بوسـلمه ازدواج کنـد شـیفته مـه جمـال شـده و او را بـه اعماق آب های سبز می برد.
و به فراخور آن نویسـنده نیـز از فضـا و رنـگ متناسـب بـا زنـدگی و دغدغـه های مردم بهره جسته اسـت کـه بـه دنبـال آن جـذابیت آن نیـز در نـزد مخاطـب افـزون گشته است ؛ اما آنچه بیشتر از هر حـس دیگـری بـر زنـدگی مـردم آبـادی اسـتیلا یافتـه اســت ، حــس تــرس ، وحشــت ، اضــطراب و سرگشــتگی اســت کــه موجــب شــده تــا استعمال این الفاظ نیـز در داسـتان چشـمگیر باشـد.