مطالعه شاخص‌های CP،ET و TCI بر ارزیابی آسایش انسان (مطالعه موردی: استان خوزستان) مقاله

آسایش اقلیمی یکی از مهمترین عوامل موثر در زندگی انسان است و شناخت شرایط زمانی و مکانی این مسئله نقش اثرگذاری در برنامه ریزی برای رفاه و پیشرفت جامعه انسانی دارد. هدف از این مطالعه بررسی شاخص های زیست اقلیمی بر ارزیابی آسایش انسان در استان خوزستان می باشد. پژوهش حاضر از نظر روش تحقیق توصیفی - تحلیلی و از نظر هدف کاربردی است. در این تحقیق، به منظور ارزیابی شرایط اقلیم آسایش با استفاده از شاخص های بیوکلیمایی بیکر (CP)، دمای موثر (ET) و اقلیم گردشگری (TCI) و داده های اقلیمی طی دوره آماری ٢٠ ساله (١٣٩٢-١٣٧٢) شرایط آسایشی در مناطق مختلف استان خوزستان تجزیه و تحلیل گردید. در نهایت پس از محاسبه ضرایب شاخص های زیست اقلیمی، برای نشان دادن بهتر تغییرات ضریب آسایش حرارتی در استان خوزستان پهنه بندی هر یک از شاخص‌ها به وسیله نرم افزار GIS صورت گرفت. بررسی شاخص های زیست اقلیمی نشان داد که استان خوزستان در طول سال با داشتن تنوع بیوکلیمایی، از شرایط بسیار گرم تا بسیار خنک برخوردار است. اواخر بهار و طول تابستان از محدوده آسایش بیوکلیمایی خارج است، ولی در فصول پاییز، زمستان و نیمه اول فروردین ماه با توجه به برودت هوا، شرایط آسایش بهتری بر استان حاکم است.