خلاصه ماشینی:
در یکی دیگر از یادداشت های فرخ که در حاشیۀ دیوان بهار نوشته شده، اشاره ای وجود دارد که گویا نشان دهندۀ اولین ملاقات وی با ملک الشعرا است.
فرخ با وجود توقیف دیوان بهار، باز هم از گردآوری و تدوین اشعار ملک الشعرا دست برنداشت و حتی پس از فوت وی نیز تا سال های سال از گوشه و کنار در جستجوی اشعار بهار برآمد.
وقتی در حدود سال ۱۳۸۸ مشغول گردآوری یادداشت های مرحوم فرخ بودم، از یادداشتی که ایشان بر دیوان چاپی بهار(انتشارات امیرکبیر) نوشته بودند، متوجه شدم که مرحوم فرخ، دیوان ملک الشعرا را گرد آورده است.
قصیدۀ مزبور مورد توجه حضرت استادی آقای ملک الشعرای بهار واقع شده و قصیدۀ مفصلی به روال قصیدۀ من سروده و فرستادند» (بهار، بی تا: ۲۹۶) یکی دیگر از ویژگی های این نسخه، میزان احتیاطی است که مرحوم فرخ در گردآوری اشعار داشته و در جای جای نسخه به چشم می آید.
در مواردی حتی فرخ سال ها بعد و )(به تصویر صفحه مراجعه شود)در اثر تفحص و جستجو، مشخص کرده است که فلان شعر از بهار نیست و به اشتباه در این دیوان درج شده است (برای نمونه ر.
فرخ علاوه بر دقت در انتساب اشعار به بهار، گاهی به نقد و بررسی شعرهای او نیز پرداخته است و پس از ذکر دو یا چند ضبط گوناگون از یک بیت- که همگی ناشی از اصلاحات خود ملک الشعرا در شعرش بوده- مثلا صورت اصلاح شدۀ بعدی شعر را از حیث هنری فروتر از صورت اولیۀ آن دانسته است (برای نمونه ر.
(
, 
, 
)
