چکیده:
پرسش اصلی مقاله حاضر، این است: آرایه «انگشتر» در سیره پیامبر؟ص؟ و اهلبیت؟عهم؟ چه نسبتی با «ذکر»، جهتنمای اصلی هنر و زیبایی در اندیشه اسلامی، دارد؟
فرضیه مقاله این است که جهتنمای اصلی هنر و زیبایی در اندیشه اسلامی، «ذکر» است؛ یعنی به کار گرفتن زینت و جمال باید با یاد دائم آخرت و تذکر مداوم این سرخط همراه باشد که دنیا جای «گذار» است نه «قرار». این مقاله عهدهدار تثبیت و تبیین این فرضیه در بهکارگیری آرایه انگشتر، با مراجعه به سیره قولی و فعلی معصومان است. بدین منظور، نخست همه روایات مربوط به انگشتر در منابع مهم شیعی با اولویت منابع دستاول، گردآوری و دستهبندی شده است. سپس مفاهیم مستخرج از آنها طبقهبندی گشته و آنگاه، حاصل تحلیلی این استخراج، بازتاب یافته است. آنچه در این مقاله میآید، همین بخش تحلیلی با مستندات روایی آن است؛ زیرا آوردن همه آن روایات و دستهبندیها نیازمند حجمی بسیار گستردهتر و فراتر از حجم معمول مقالات علمی است. در مستندات روایی، به ذکر یک نمونه اکتفا گشته و در موارد خاص، دو یا سه روایت آورده شده است. یادآور میشود که این مقاله عهدهدار بررسی سندی و رجالی این مستندات نیست.
It is the principal question of this paper: what is the relation between Zekr,
as an essential goniometer of beauty and art in Islam, and ring ?
This is the Hypothesis of this paper: we must use the beauty whit the Permanent reminder of the
world hereafter. In this paper, we explain that
Hypothesis about the ring usage, as an ornament instrument, in divine leaders Speech and
deeds (sirah). For this purpose, we have compiled all the
hadiths related to the ring in the important hadith books. Then we set out the
concepts derived from them. Of course, the hadiths mentioned in this paper
are not all hadiths related to this subject, and we only refer to the hadiths that are not
repetitive and have important implications for the hypothesis cited in
this article. Also, in this article, we have not examined and criticized the hadiths from the point
of view of the science of Rijal.
خلاصه ماشینی:
» (مجلسی، 1362: ج42، 69) امام صادق؟ع؟ به نقل از پدرانش تا علی بن ابیطالب(، فرموده است: رسول خدا انگشتر را به دست راستش میکرد؛ زیرا دست چپ برای طهارت گرفتن است و نقش انگشترش مُحَمَّدٌ رَسُولُ اللَّهِ بود [که نام خدا داشت و باید حرمت آن پاس داشته میشد].
اکنون به صورت جداگانه، با استناد به گزارشهای روایی، از نقشهای نگین پیشوایان معصوم یاد میشود: رسول خدا؟ص؟ حسین بن خالد گفته است: به امام رضا گفتم: «این حدیث برای ما روایت شده که ...
نقش انگشتر جعفر (امام صادق) این بود: اللَّهُ وَلِیی وَ عِصْمَتِی مِنْ خَلْقِهِ (خداوند سرپرست من است و مرا از آفریدگانش حفظ میکند).
(نوری، 1408: ج3، 323) نیز روایت شده که نگین انگشتر نماز علی از عقیق و نقش آن چنین بود: لَا إِلَهَ إِلَّا اللَّهُ عُدَّةٌ لِلِقَائِهِ (معبودی جز الله نیست و من آماده ملاقات با او هستم).
بر نگین یاقوتش که برای هنگام قضاوت به دست مینمود، این نقش قرار داشت: اللَّهُ الْمَلِكُ وَ عَلِی عَبْدُهُ (خدا حکمران است و علی بنده اوست).
پس مرا از مردم در امان دار!) و نقش انگشتر امام کاظم این بود: حَسْبِی اللَّهُ (خدا مرا کافی است) و تصویر یک گل و یک هلال ماه بالای آن قرار داشت.
نیز گزارش شده که نقش انگشتر امام صادق( این بود: اللَّهُ عَوْنِی وَ عِصْمَتِی مِنَ النَّاسِ (خدا یاور من است و مرا از مردم در امان میدارد).