چکیده:
برقراری ارتباط شامل تمام راه هایی است که بشر برای تاثیرگذاری بر دیگران به کار می بندد، این عمل نه تنها شامل سخن گفتن یا نوشتن، بلکه شامل تمام رفتارهای انسان در حالت های مختلف می شود، بنابراین، دو دسته از نشانه های ارتباطی وجود دارد که بشر در برقراری ارتباط از آنها استفاده می کند: نشانه های کلامی و نشانه های غیرکلامی. در علم ارتباطات به چگونگی تاثیرگذاری نشانه های غیرکلامی در انتقال پیام توجه ویژه شده است. تحقیقات نشان داده است بخش بزرگی از پیام ها از طریق نشانه های غیر کلامی به دیگران منتقل می شود. در شعر نیز هنرمند از نشانه های کلامی و غیرکلامی بهره می برد تا در ارتباط با مخاطب تاثیرگذارتر باشد، اما اغلب در تحلیل شعر تمرکز بر نشانه های کلامی است. مهدی اخوان ثالث یکی از شاخص ترین شاعران روایی معاصر است که ویژگی خاص روایی شعرش بستری مناسب برای استفاده از نشانه های غیرکلامی فراهم می آورد. در این پژوهش به چگونگی استفاده اخوان ثالث از نشانه های ارتباط غیر کلامی در شعر در جهت پاسخ به این پرسش ها پرداخته شده است: اخوان ثالث در تصاویر شعری اش از کدام نشانه های ارتباط غیرکلامی استفاده کرده است؟ نشانه های ارتباط غیرکلامی در شعر اخوان ثالث چه معانی ای را به مخاطب القا می کنند؟ آیا بین نشانه های ارتباط غیرکلامی و اندیشه غالب اخوان ثالث در شعرش ارتباط معناداری وجود دارد؟ این پژوهش نشان داد اخوان ثالث در شعرش برخی از مفاهیم و پیام ها را با تصویرکردن نشانه های غیر کلامی مربوط به چشم، دست، پا، سر و گردن، لب و دهان و... منتقل کرده است. بسامد استفاده از این نشانه ها در شعرهایی که ویژگی داستانی و روایی دارند بیشتر است. پیام های منتقل شده از این نشانه ها اغلب حزن، اندوه، ترس، نگرانی، اضطراب، عدم اطمینان و ناامیدی است. بسامد بالای لبخندهای دروغین و استفاده مکرر از پیام های آوایی آه و سکوت نشان می دهد تزویرها، دورویی ها و ناراستی ها فضای فکری اخوان ثالث را، در بیشتر شعرهایش، آکنده از اندوه و ناامیدی کرده اند. استفاده از این نشانه ها به شاعر این امتیاز را داده است که به جای توضیح و تفسیر یک احساس یا تلاش برای انتقال یک پیام، در کلامی موجز، شعری پویا و تاثیرگذار به مخاطبان ارائه دهد.
Communication includes all the ways that human beings can influence others. This involves not only speaking or writing, but also all human behavior in various ways, so there are two types of communicational signs that human beings use: verbal and non-verbal signs. In communication science, special attention has been paid to how non-verbal signs influence message transmission. The research has shown that a large proportion of messages are transmitted to others through non-verbal signs. In poetry, the poet uses both verbal and nonverbal signs to be more effective in relation to the audience, but often in the analysis of poetry, the focus is on the verbal signs. Mehdi Akhavan-Sales is one of the most remarkable poets of contemporary narrative poetry whose specific characteristic of his poetry makes it suitable to use the non-verbal signs. In this study, the use of non-verbal communicational signs has been discussed to answer the following questions: Which non-verbal signs did Mehdi Akhavan-Sales use in his poetic images? What induces non-verbal signs in his poetry? Is there a significant relationship between the signs of non-verbal communication and the dominant thought of Akhavan in his poems? This study shows that Akhavan transmitted some of the concepts and messages in his poetry by depicting non-verbal signs related to the eyes, hands, feet, head and neck, lips, mouths, etc. The frequency of using these signs is higher in poems that have narrative features. The messages conveyed by these signs are often sadness, fear, concern, anxiety, uncertainty, and despondency. The high frequency of false smiles and the frequent use of phonetic messages of silence indicate that duplicity, and improbity made his poetic atmosphere full of despair. The use of these signs shows that instead of explaining a feeling or trying to convey a message, he presents an effective poem to the audience in a succinct manner.
(
, 
, 
)
