نقد؛ نگاهی به دو نمایش کار اصغر دشتی، حدیث انهدام هویت مقاله

«زيراکس» اما عليرغم کشاکش در دربار در همين چنبره‌ي مسخ و بيگانگي و پوچي ناگزير و تحميلي زمانه، خوش بينانه تر، عارفانه‌تر، و روشن انديشانه‌تر، از خاک کوير سترون زيرپاي آدم‌ها- کاراکترهاي بازيگران جوان درگير چالش‌هاي زندگي – اين بار به آسمان رو به کهکشان دور و فراسو مي‌نگرد. روايت اشاره گونه‌يي به قصه‌ي آشناي «شازده کوچولو» که از سياره‌يي دور به کره‌ي خاک – کوير – مي‌آيد و سپس تر به فراسوي کهکشان، اين بار به سياليت و تابناکي جان خود پرواز مي‌کند، هم از آغاز بشارت بالندگي نسل جوان عصيان زده اي را در بردارد که به رغم پوچ‌گرايي- در پوسته‌ي ظاهري، وستروني‌ها و ناکامي‌هاي مناسبات اجتماعي و به ويژه گسست‌هاي خانوادگي، نخستين هسته‌ي اصلي و مهم زندگي اجتماعي – در پي سرگشتگي‌ها و سرخوردگي‌ها، در نور نيمرنگ تلفن‌هاي همراه خود، که جايگزين شعله‌هاي شمع‌اند و ماننده‌ي نور شبتاب‌ها در سياهي شب، آرام آرام جرگه مي‌شوند تا تشکيل کهکشاني کوچک و انساني دهند، در برابر و قرينه‌ي آن کهکشان بي‌پايان سماوي ...