چکیده:
قرآن اولین و مهم ترین منبع در تفسیر آموزه های اسلام است که اعتبار آن از حیث سندی و دلالی مورد اتفاق اکثریت اندیشوران مسلمان است، لکن در طول تاریخ برخی - اعم از اهل سنت و تشیع مثل قرآنیون و اخباریون - در یکی از آن دو یا در هر دو دچار تردید یا انکار شده اند. مکتب تفکیک به رهبری میرزای مهدی اصفهانی اهتمام خاصی به منبع روایات داشته است، اما در باره اعتبار قرآن به عنوان منبع معرفتی دین موضع متفاوتی دارد. در این مقاله نشان داده خواهد شد که مکتب تفکیک خصوصا طیف اولشان در باره اعتبار سندی و دلالی قرآن موضع تردید یا انکار داشتند و یا آن لازمه مبانی شان است. بخش اول مقاله به تبیین موضع برخی از مکتب تفکیکی ها در خصوص جرح در اعتبار سندی قرآن با طرح نظریه تحریف از نوع حذف و نقد آن پرداخته است. قسمت دوم مقاله به بررسی و نقد موضع آنان مبنی بر تضعیف اعتبار دلالی آیات قرآن با تمسک به ادله ای مانند: تقسیم علم انسان به الهی و بشری، قرینه منفصله انگاری روایات نسبت به قرآن، تفکیک نصوص از ظواهر، اختصاص یافته است.
The Qur'an is the first and foremost source in the interpretation of the teachings of Islam, the validity of which is accepted by the majority of Muslim thinkers, but historically some - whether Sunnis or Shiites like the Qur'an and the Akhbaris - in either or Both have been in doubt or denied. The school of separation led by Mirza Mehdi Esfahani has had a particular interest in the source of traditions, but has a different position on the validity of the Qur'an as the epistemic source of religion. This article will show that the separatist schools, especially their first spectrum, either questioned or denied the validity or validity of the Qur'anic scripture, or they needed it. The first part of the article explains the position of some of the schools of distinction regarding the damage to the validity of the Qur'anic document by proposing a theory of distortion and its criticism. The second part of the article is devoted to examining and criticizing their position on undermining the validity of the Qur'anic verses by focusing on such arguments as: the division of human science into divine and human, the divisive aspect of the Qur'anic traditions, the separation of texts from appearance.
خلاصه ماشینی:
اعتبار سندي و دلالي قرآن از ديدگاه مکتب تفکيک 1 (با تاکيد بر آراي مهدي اصفهاني ) 2 محمد حسن قدردان قراملکي چکيده قرآن اولين و مهم ترين منبع در تفسير آموزه هاي اسلام است که اعتبـار آن از حيـث سندي و دلالي مورد اتفاق اکثريت انديشوران مسلمان است ، لکن در طول تاريخ برخـي - اعم از اهل سنت و تشيع مثل قرآنيون و اخبـاريون - در يکـي از آن دو يـا در هـر دو دچـار ترديد يا انکار شده اند.
موضوع اين مقاله جايگاه قرآن در تفسير دين است که اعتبار چنين جايگاهي در گـرو اثبات دو اصل «يقينـي بـودن صـدور و دلالـت قـرآن » اسـت کـه اکثريـت قريـب بـه اتفـاق انديشوران مسلمان در باره اصالت سندي و عدم تحريف آن ترديـدي ندارنـد، امـا در طـول تاريخ اندکي از انديشوران اعم از اهل سنت و تشيع منکر دو اصل فوق شده اند.
نکته ظريـف در بـاره دلالـت صـريح آيات محمکات توجه به اين نکته است که دلالت آيات فوق ذاتي و استقلالي اسـت ، يعنـي خود واژگان و ادبيات و سياق آيه يا آيات مفهوم خود را واضح و بدون نياز بـه مفسـر مثـل معصوم بيـان مـي کنـد؛ چـرا کـه در صـورت نيـاز بـه معصـوم آن ديگـر در رديـف آيـات محکمات نخواهد بود و به آياتي ملحق مي شود که نياز به تأويـل توسـط راسـخان در علـم دارد و آن خلاف فرض است (طباطبايي، ۱۴۱۷ق ، ج ۳، ص ۸۴ به بعد ).