چکیده:
پژوهش حاضر با هدف بازشناسی موانع سیاسی تحقق اهداف سیاست‌گذاری فرهنگی در ایران انجام گرفت. روش تحقیق آمیخته اکتشافی متوالی بود. جامعه پژوهش در دو سطح نخبگان و کارشناسان سیاست فرهنگی و به تعداد 396 نفر بوده و ابزار گردآوری اطلاعات در سطح اول مصاحبه نیمه ساختاریافته و در سطح دوم پرسشنامه در 7 بعد و 40 گویه براساس داده‌های استخراج شده از طریق کدگذاری باز و محوری در بخش اول بود. نتایج نشان داد اگرچه از بین موانع شناسایی‌شده فقدان مدیریت یکپارچه دارای میانگین و میانگین رتبه‌ای بالاتری نسبت به سایر موانع است، درحالی‌که سهم تأثیر و اهمیت آن در مدل هم خطی پائین‌ترین میزان است. همچنین عامل حمایت سیاسی نقش تعیین‌کننده‌تری به‌عنوان یک مانع برای تحقق اهداف سیاست‌گذاری فرهنگی جمهوری اسلامی ایران در مدل پیش‌بینی کننده ایفا می‌کند. فقدان نظریه فرهنگی مشخص در سیاست‌گذاری فرهنگی از دیدگاه متخصصان مانع مهمی در تحقق اهداف سیاست‌گذاری فرهنگی جمهوری اسلامی ایران است، درحالی‌که میزان تمایل به مقاومت از طریق مناسک در بین اعضای جامعه می‌تواند پیش‌بینی‌کننده تحقق اهداف سیاست‌گذاری فرهنگی جمهوری اسلامی ایران باشد.
This article is aimed at identifying political barriers in the way of cultural policy making in Iran. For this research a mixed successive discovery method is employed. The research community includes 369 cultural policy experts and elites. Besides, semi-systematic interviews as the first phase and 7 dimensional questionnaires based on collected data through open and axial coding method alongside with 40 testimonies as the second phase played the role of data collection tools. Results indicate that while among all recognized barriers the lack of integrated management system scored the both higher average and higher rating average, the impact portion of such obstacle according to the linear model perspective tends to remain the least. Moreover, the political support factor represents a more serious obstacle to achieving cultural policy making in Islamic republic of Iran. Meanwhile, the community tendency to resistance can predict the cultural policy making achievements in Iran.
خلاصه ماشینی:
همچنین عامل حمایت سیاسی نقش تعیین‌کننده‌تری به‌عنوان یک مانع برای تحقق اهداف سیاست‌گذاری فرهنگی جمهوری اسلامی ایران در مدل پیش‌بینی کننده ایفا می‌کند.
وجود سیاست‌های فرهنگ جهانی (گروداچ و سیلور، 2012) و تنوع فرهنگی فزاینده ناشی از مهاجرت (بنت، 2001؛ ایوابوچی، 2018) و شهروندی فرهنگی (زاپاتا، 2016) و ضرورت میل به وحدت درکثرت براساس رهنمودهای یونسکو به‌ویژه برای جوامع تکثرگرا (پانتل، 2005؛ گامر، 2016) و اهمیت یافتن موضوعات جدیدی مانند دیپلماسی فرهنگی در عرصه سیاسی (انگ و همکاران، 2015) معنای سیاست فرهنگی سنتی را با چالش اعتبار مواجه کرده است.
موانع سیاسی تحقق اهداف سیاست‌گذاری فرهنگی در جمهوری اسلامی ایران پژوهش حاضر از منظر هدف، کاربردی، از نظر روش پژوهش با روش آمیخته اکتشافی متوالی (کیفی و کمی) انجام گرفت.
یافته‌های پژوهش همان‌طور که داده‌های جدول2 نشان می‌دهد، ابعاد و مؤلفه‌های موانع سیاسی تحقق اهداف سیاست‌گذاری فرهنگی جمهوری اسلامی ایران براساس مصاحبه‌ها بار عاملی استخراج شده آن گزارش شده است.
0758 همان طور که نتایج جدول 2 نشان می‌دهد، می‌توان ابعاد و مؤلفه‌های موانع سیاسی تحقق اهداف سیاست‌گذاری فرهنگی جمهوری اسلامی ایران را در 40 گویه و 7 دسته طبقه‌بندی کرد.
همچنین عامل حمایت سیاسی نقش تعیین‌کننده‌تری به عنوان یک مانع برای تحقق اهداف سیاست‌گذاری فرهنگی جمهوری اسلامی ایران در مدل پیش‌بینی کننده ایفا می‌کند.
نتیجه‌گیری نتایج این پژوهش حاکی از آن است که موانع سیاسی تحقق اهداف سیاست‌گذاری فرهنگی در جمهوری اسلامی ایران را می‌توان در هفت دسته: عدم اجماع و انسجام سیاسی، فقدان مدیریت یکپارچه، هویت سیاسی، ضعف عملکرد سیاسی، نزاع سیاسی رقیب، عدم حمایت سیاسی و نگرش سیاسی بازشناسی کرد.
(
, 
, 
)
