چکیده:
یکی از سؤالات اساسی در علم اقتصاد دفاع این است که آیا بخش دفاعی به فرآیند رشد و توسعه اقتصادی کمک میکند و یا بالعکس، منجر به کندشدن رشد اقتصادی میشود. از طرفی شواهد تجربی نشان میدهد که اثر افزایش در بودجه دفاعی بر رشد اقتصادی، به اندازه کاهش آن نیست (اثر نامتقارن). در این راستا، مقاله حاضر سعی دارد به این سؤال پاسخ دهد که آیا اقتصاد ایران از کاهش در بودجه دفاعی منتفع میشود؟ به این منظور از آزمونهای همانباشتگی نامتقارن و دادههای آماری سالهای 1395-1358 استفاده شده است. نتایج برآورد مدل با استفاده از رهیافت خودرگرسیون با وقفههای توزیعی غیرخطی (NARDL) نشان میدهد که در کوتاهمدت و بلندمدت، تکانههای مثبت و منفی بودجه دفاعی، رشد اقتصادی را افزایش داده؛ اما تأثیر تکانههای منفی بیشتر از تکانههای مثبت است (تأیید تأثیر نامتقارن). بر این اساس میتوان گفت که کاهش در بودجه دفاعی و تخصیص بیشتر مخارج عمومی به سایر بخشهای غیردفاعی، میتواند منجر به تسریع بیشتر رشد اقتصادی شود. البته این نتیجه فقط با درنظر گرفتن بعد اقتصادی آثار مخارج دفاعی اتخاذ شده و تصمیم در مورد این مخارج بایستی با درنظر گرفتن ابعاد سیاسی و امنیتی نیز همراه باشد. بر اساس سایر نتایج، نرخ رشد نیروی کار، سرمایه فیزیکی و سهم صادرات نفتی از صادرات غیرنفتی بهترتیب اثر منفی، مثبت و منفی بر رشد اقتصادی داشتهاند.
One of the fundamental questions in Defense Economics is whether the defense sector help to the process of economic growth and, or vice versa, leads to slowing economic growth. On the other hand, empirical evidence shows that the effect of increasing defense budgets on economic growth is not as diminished (asymmetric effect). In this regard, this paper tries to answer the question whether Iran's economy benefits from a reduction in defense budget? For this purpose asymmetric co-integration tests were used and data were collected from 1979-2016. The results of the model estimation using Nonlinear Autoregressive Distributed Lag (NARDL) show that in the short and long run, the positive and negative impacts of defense budget increase the economic growth, but the effect of negative impacts is greater than positive impacts (confirmation of asymmetric effects). On this basis, it can be said that reducing the defense budget and allocating more public expenditure to other non-defense sectors could lead to more accelerated economic growth. Of course, this result is taken only by considering the economic dimension of defensive expenditures and the decision on these expenditures should also be taken into account with regard to the political and security dimensions. According to other results, labor force growth rate, physical capital and oil export share of non-oil exports have a negative, positive and negative effect on economic growth, respectively.
خلاصه ماشینی:
بر اساس رابطه فـوق ، در شـکل (١) اثر فرضی هزینه های نظامی بر رشد اقتصادی با توجه به سطح تهدیدات خـارجی (شـاخص معکوس امنیت ) نشان داده شده است : )رجوع شود به تصویر صفحه) شکل (١): اثر فرضی هزینه های نظامی بر رشد اقتصادی با توجه به سطح تهدیدات خارجی مأخذ: یافته های تحقیق بر اساس شکل فوق ، در صورت عدم وجود تهدیـدات خـارجی، مخـارج نظـامی اثـری منفی بر رشد اقتصادی داشته و با یک واحد افزایش در این مخارج ، رشـد اقتصـادی معـادل با a١ واحد کاهش می یابد.
Daddi et al) در بررسی تأثیر هزینـه هـای نظـامی بـر رشـد اقتصادی کشور ایتالیا، با استفاده از یک مدل LSTR به این نتیجه رسیده اند که ایـن اثرگـذاری به صورت غیرخطی است ؛ به گونه ای که سطوح پایین هزینه هـای نظـامی، رشـد اقتصـادی را افزایش داده و سطوح بالای هزینه های نظامی باعث کاهش رشد اقتصادی شـده اسـت .
فیـری (٢٠١٧ ,Phiri) در مطالعـه ای به دنبال یافتن پاسخی برای این پرسش است که آیا مخـارج نظـامی اثـر غیرخطـی بـر رشـد اقتصادی کشور آفریقای جنوبی طی سال های ٢٠١٥-١٩٨٨ داشته است ؟ نتـایج ایـن مطالعـه با استفاده از یک مدل LSTR نشان میدهد که مخارج نظامی و رشد اقتصادی یک رابطـه بـه شکل U معکوس تأیید میشود.
نتایج تجربی این مطالعه نشان میدهد کـه ، الـف : در مـورد کشـور چین وجود رابطه علیت دوطرفه بین مخارج نظـامی و رشـد اقتصـادی و هـم چنـین وجـود رابطه علیت یک طرفه از سمت شوکهای مثبت رشد اقتصادی به شوکهـای مثبـت مخـارج نظامی در سطح خطای ٥ درصد تأیید میشود.