مبانی عرفانی اخلاق در آراء پولس مقاله

اهمیت و نقش پولس رسول درتاریخ مسیحیت امری مسلم است. زیستِ مسیحیِ پولس با مکاشفۀ روحانی او از عیسی مسیح آغاز شد؛ این رخدادِ ایمانی، آراء الاهیاتی و اخلاقیِ پولس را به بار نشاند، به‌طوری‌که قلب آموزه‌های پولس را «عرفانِ مسیح» او تلقی کرده‌اند. بر این مبنا، آموزه‌های الاهیاتی و اخلاقیِ او با هم مرتبط‌اند. عنصر اصلی اخلاقیات پولس، عشق به عنوان موهبت«روح»، در تناظر با ایمان (ثمرۀ فیض)، عنصر اصلیِ الاهیات او، تحقق شریعت حقیقی را میسر می‌کند؛ فرد مسیحی با عشق و ایمان به مسیح، که تجسم روح و فیض خداست، با کسب وضعیت وجودیِ جدیدی، به انسان جدیدِ اخلاقی متبدّل می‌شود. براساس عرفانِ پولس، «بودن در مسیح»، «خلقت جدید» در پارسایی و تقدّس را در پی دارد. این نگرش با کمک تبیین اخلاقی-عرفانی از مناسک، شریعت عشق را بجای شریعت اعمال، در آموزه‌های الاهیاتی او جایگزین می‌سازد. در این پژوهش، آموزه‌های اخلاقی پولس را با توجه به ویژگی‌های خاص شخصیت او، مواجهه با بحرانِ روحی در شریعت‌گرایی سختِ او و نهایتاً شکل‌گیری آن‌ها بر محور مکاشفۀ عرفانی‌اش از عیسی مسیح، مورد کنکاش قرار داده‌ایم. ادامه این جستار با فرض ایدۀ عرفانِ اخلاقی به اخلاقیات پولسی و رواقی و وجوه اشتراک و افتراق آن دو، پرداخته است.

The vital role of St.Paul in the history of Christianity needs no proof. Christian life of Paul began with his own vision of Christ; This conversion resulted in his theological and ethical teachings. So that, his “Christ-Mysticism” has been regarded as the heart of his ideas and thought. Accordingly, love, as the major element of Paul’s ethic and the gift of “spirit”, parallel to faith, as the main element of his theology and the fruit of grace, make the fulfillment of true Law possible. In Pauline mysticism, “being-in-Christ” follows a “new creation” in piety and edification. This attitude, together with a moral-mystical interpretation of sacraments substitutes Law of love for the Law of works. In this article, Paul’s ethics is surveyed with regard to his special personality, his fanatical legalism, his following psychological crisis, and finally his visionary experience of Jesus Christ. Furthermore, Pauline and Stoic Ethics are comparatively discussed.

عنصر اصلي اخلاقيات پولس ، عشق به عنوان موهبت «روح »، در تناظر با ايمان (ثمرة فيض )، عنصر اصلي الاهيات او، تحقق شريعت حقيقي را ميسر ميکند؛ فرد مسيحي با عشق و ايمان به مسيح ، که تجسم روح و فيض خداست ، با کسب وضعيت وجودي جديدي، به انسان جديد اخلاقي متبدل مي شود. , “Paul and Hellenism”, The American Journal of Theology, The University of Chicago Press, Oct. 1914, vol. ديدگاه پولس ، صرفا جايگزيني شريعت روح بجاي شريعت موسي نبود، بلکه آن بود که فقط کساني که ديگر انسان هاي طبيعي (متکي بر تمايلات جسم ) نيستند، ميتوانند مطالبات اخلاقي شريعت را بخوبي تحقق بخشند؛ اگر اين شريعت مقدس و «روحاني ٢» (روميان ، ٧: ١٢،١٤)، مطالبات خود را بر «انسان طبيعي يا جسماني ٣» بنا کند اسف بار است ، چراکه فقط «انسان روحاني ٤» که قادر به عشق ورزي است ميتواند شريعت حقيقي را محقق سازد، و عشق ، موهبت «روح » است . Paul and the Mystery Religions, New York & London, 1913, pp. , Paul the Mystic, New York & London, G. , Paul the Mystic, New York & London, G. H. , “The Greek Elemnt in Paul’s Letters”, The Biblical World, The University of Chicago Press, vol. - Grant, Frederick Clifton, “St. Paul and Stoicism”, The Biblical World, The University of Chicago Press, vol. , “The Apostle Paul’s Mysticism”, The Biblical World, The University of Chicago Press, vol. Paul and the Mystery Religions, New York & London, Hodder & Stoughton Ltd, 1913. - Idem,” Mysticism in The Early Church”, The American Journal of Theology, University of Chicago Press, vol.