چکیده:
ازآنجاکه وضعیت زندگی، رشد و بالندگی کودکان روشن‌ترین نشانه‌ی توان هر جامعه محسوب می‌شود؛ هیچ تلاشی ارزشمندتر از بخشیدن فرداهایی روشن به کودکان وجود ندارد، چراکه کودکان شهروندان شریفی هستند که می‌توانند در ساختن آینده‌ای بهتر یار و یاورمان باشند. پاسخگویی به نیاز‌ها و حقوق اولیه کودکان (از جمله تغذیه، آموزش و بازی) در مرحله نخست و سپس بالا بردن کیفیت زندگی کودکان و آماده کردن آنها برای حضور در شهر در مراحل بعد، از اهداف شهرهای دوستدار کودک است. همچنین روز به روز بر اهمیت آموزش و پرورش خلاقیت در کودکان افزوده می‌شود و این در حالی است که دیدگاه جامعه و سیستم آموزشی ما به خلاقیت صرفا جنبه تزیینی دارد. در اکثر محلات، حتی در شهرهای بزرگ کشور جای خالی فضاهایی برای گردهمایی کودکان و آموزش آنها در جهت رشد خلاقیت آنها حس می‌گردد. از نتایج مطالعات صورت گرفته، مصاحبه و مشاهدات میدانی در پژوهش حاضر به این نتیجه می‌رسیم که محیط تاثیری مستمر و قاطع روی هر موجود زنده دارد، چرا که محیط ارتباط برقرار می‌کند، برگزینه‌های رفتاری تاثیر می‌گذارد و حواس را به کار می‌گیرد. محیط در بلند کردن یا به زمین زدن کاربران نقش مهمی را ایفا می‌کند. بنابراین باید به اصل توجه به نیازهای کودکان توجه ویژه داشت و پرداختن به آنها از طریق ایجاد محیط‌های متناسب با آنان یکی از راه‌های یادگیری معنادار از محیط و تقویت قوه خلاقانه و تخیل آنها است.
خلاصه ماشینی:
طراحی مرکز دوستدار کودک با در نظر گرفتن پرورش خلاقیت کودکان؛ نمونه موردی: شهر مشهد چکـیده ازآنجاکه وضعیت زندگی، رشد و بالندگی کودکان روشن‌ترین نشانه‌ی توان هر جامعه محسوب می‌شود؛ هیچ تلاشی ارزشمندتر از بخشیدن فرداهایی روشن به کودکان وجود ندارد، چراکه کودکان شهروندان شریفی هستند که می‌توانند در ساختن آینده‌ای بهتر یار و یاورمان باشند.
بر این اساس هدف پژوهش حاضر، بررسی شاخص‌های شهر دوستدار کودک و نهایتا معرفی راهکارهایی برای طراحی فضاها و مراکز دوستدار کودک و اختصاصا طراحی یک مرکز دوستدار کودک در مشهد ، جهت پیشبرد شهر به سمت شهر دوستدار کودک و اعتلای اهداف آن است به طوری که مشارکت دادن کودکان در ایجاد محیط‌های ساخته شده اطرافشان و در نتیجه تحلیل نظراتشان، بیشتر مد‌نظر معماران، طراحان و برنامه‌ریزان شهری قرار گیرد.
جدول 1- گروه بندي سني كودك( رضواني وحبيبي،1387) {مراجعه شود به فایل جدول الحاقی} با توجه به اين گروه بندي واز آنجا كه كودكان 6- 8 سال تا 300متر و8 -12 سال تـا 900 متـر (داوودي مقدم،1389) از خانه خود فاصله مي گيرند وعملا وارد محيط محله وفضاهاي شهر مي شوند در ايـن تحقيـق گروه سني 5 – 11 سال براي سن كودك در نظر گرفته شده است.
بنابراين اصل توجه به نيازهاي استفاده كنندگان فضاهاي محله در گروهها وطبقـات مختلـف اجتمـاعي از جمله كودكان مورد پذيرش ديدگاههاي مختلف قرار دارد، اگر چه همواره چگونگي تـأمين ايـن نيازهـا محـل اختلاف نظر بوده است.
حضور كودک در طبيعت سبز و تأمين فضاي كافي براي تحركات وي نيز از موارد بسيار مهمي است كه در اين طراحي مورد توجه ويژه قرار گرفته كه مي تواند در تأمين آسايش رواني وي نقش اساسي داشته باشد.
(
, 
, 
)
