چکیده:
جریان نفاق و منافقین، دارای ویژگیهای بسیار مخرّب و دردسرساز برای رهبران و جامعه اسلامی می باشند. از جمله این ویژگیها: بی اعتنایی منافقان به دستورات پیامبر اسلام صلیاللهعلیهوآله در راستای ارتقاء جامعه اسلامی، بهانهگیری منافقان برای شرکت نکردن در غزوات و جنگهایی که بقای جامعه در گرو آن است، تبلیغات سوء و ترویج شایعات جهت ایجاد ترس رعب و دل سرد کردن جامعه، تمسخر مسلمانان فقیر و تهیدستی که تنها به خاطر رضای خدا انفاق می کنند، تاسیس مراکزی برای طرح ریزی نقشه های فتنه انگیزی و بههم زنندهی آرامش جامعه اسلامی و در نهایت و پس از اینکه قادر به شد. این همراهی و استقامت، زمینه نصرت و همراهی الهی را فراهم خواهد کرد. این تحقیق با هدف تبیین مهمترین خطری که معیت با امام جامعه را تهدید میکند و راهکارهای مقابله با آن از منظر آیات و روایات با تاکید بر اندیشه دفاعی مقام معظم رهبری تدوین شده است. این مقاله در مقام گردآوری به روش اسنادی ـ کتابخانهای و در مقام داوری به روش توصیفی ـ تحلیلی انجام گرفته است. از این تحقیق به دست آمد «سوء ظنّ به خدا و ولیّ خدا» مهمترین خطری است که معیت با امام را تهدید میکند و باید از جامعه اسلامی در مقابل این خطر دفاع کرد. مصادیق این دفاع در اندیشه دفاعی مقام معظم رهبری عبارتند از: از بین بردن زمینههای تمایل به نفاق، تقویت ایمان به خدا، تقویت اعتماد به خدا و نصرت الهی، دمیدن روح امید به خدا در میان جامعه اسلامی، جهاد و برخورد قاطع با منافقان سازمان یافته و متلاشی ساختن تشکیلات و مراکز فرماندهی آنان.
خلاصه ماشینی:
حال اگر به مدينه برگردد، از ما براي علي بيعت ميگيـرد و لذا ١٤ نفر کمين و توطئه کردند که رسول خدا صليالله عليـه وآلـه را بکشـند، ولـي چـون رسـول خـدا و حذيفه يماني آنان را شناخت پا به فرار نهادند و چون به منزل بعدي رسيد فرمود: چه در نظـر دارنـد مردمي که در ميان خانه کعبه هم قسم شدند که اگر خدا محمد را بميراند يا بکشـد امـر خلافـت و رياست را به اهل بيت او باز نگردانند و آن ها نزد رسول خدا آمدند و سوگند ياد کردند که نـه چنـين چيزي گفتند و نه خواستند و نه قصد سوئي به رسول خدا صليالله عليه وآلـه داشتند و خدا اين آيه ٧٤ سـوره توبه را درباره آن ها فرو فرستاد: «يحلفون بالله ما قالوا و لقد قالوا کلمۀ الکفر و کفروا بعد إسلامهم و هموا بما لم ينالوا و مـا نقموا إلا أن أغناهم الله و رسوله من فضله فإن يتوبوا يک خيرا لهم و إن يتولوا يعذبهم الله عـذابا أليما في الدنيا و الآخرة و ما لهم في الأرض من ولي- و لا نصير» «همواره سوگند ميخورند که [بر ضد پيامبر سخن ناروا و نادرست ] نگفته اند، در صورتي کـه سخن کفرآميز گفته اند و پيش از اسلامشان کافر شده اند و بـه آن چـه [از اهـداف خائنانـه اي کـه کشتن رسول الله مراد است ] دست نيافتند، اهتمام ورزيدند، و زبان به عيب جويي و انکار [نسبت به پيامبر] نگشودند مگر پس از آنکه خدا و پيامبرش آنان را از فضل و احسان خـود تـوانگر سـاختند پس اگر توبه کنند براي آنان بهتر است و اگر روي [از خدا و پيامبر] برگردانند، خدا آنان را در دنيا و آخرت به عذابي دردناک مجـازات خواهـد کـرد و آنـان را در زمـين سرپرسـت و يـاري [بـراي نجاتشان از چنگال عذاب ] نخواهد بود»(به نقل از مجلسي ، ١٣٧٤: ٣٢).