چکیده:
پژوهش حاضر با مطالعه قوانین و مقررات ایران و مصر راجع به کودکان و نوجوانان و اسناد و موازین بینالمللی از جمله کنوانسیون حقوق کودک و مقررات پکن به تطبیق موضوعاتی چون قوانین حمایتی راجع به اطفال و نوجوانان در ایران و مصر، حداقل و حداکثر سن مسوولیت کیفری، نوع و میزان مسوولیت کیفری در دورههای سنی مختلف در دو کشور ایران و مصرپرداخته است و با تحلیل و بررسی موضوعات مذکور میزان انطباق دو کشور ایران و مصر با موازین بینالمللی را مورد مداقه قرار داده است. حاصل پژوهش این است که کشور ما در تدوین قوانین حمایتی اطفال و نوجوانان اصول قانوننویسی رعایت نشده است، وضع قوانین متعدد و پراکنده در قبل و بعد از انقلاب اصل قابل دسترسبودن قوانین را مخدوش نموده است و این موضوع حمایت از کودکان و نوجوانان را با مشکل مواجه میکند و مانع تحقق عدالت است. در قانون مصر حداقل سن مسوولیت کیفری را در تمام جرائم 12 سال و حداکثر سن مسوولیت کیفری 18 و سن رشد در معاملات مدنی را 21 سال تمام میلادی است، در حالی که قانون ما با توجه به تقسیمبندی جرائم به حدود، قصاص و تعزیرات رویکرد یکسانی نسبت به حداقل و حداکثر سن مسوولیت کیفری نداشته و این اقدام مخالف صریح مقررات بینالمللی است.
This study was conducted by reviewing the laws and regulations of Iran and Egypt concerning children and adolescents, and also international standards such as the Convention on the Rights of the Child and the Beijing Rules as well to compare and analyze issues including children and adolescents protection rules in Iran and Egypt, the minimum and maximum age of criminal responsibility, type and extent of criminal responsibility in different age groups in both Iran and Egypt. Then, the extent of compliance of two countries rules with international rules was assessed. Our results revealed that Iran has not complied with the principles of legislation in drafting the protection laws for children and adolescents. The adoption of numerous and dispersed laws in the pre and post revolution has undermined the principle of accessibility of the law, then these circumstances make it difficult to protect children and adolescents with It is a problem and finally prevent the realization of access to justice. In Egypt, the minimum and maximum age for criminal responsibility is 12 and 18 years, respectively, also the minimum age of civilian custody is 21 years, while in Iran’s law, there is not the same approach regarding minimum and maximum age of criminal responsibility due to punishments of crimes are classified into discretionary, retaliate. This result has controversy with international regulations.
خلاصه ماشینی:
گفتار نخست : قوانين حمايتي اطفال و نوجوانان در ايران و مصر مسلما تصويب قوانين حمايتي از کودک و نوجوان فقط ضامن آينده و زندگي آنان نميباشد، بلکه اين نوع رفتار هم جامعه را از آسيب و گزند مصون ميدارد و هم پيشرفت آن جامعه را تضمين ميکند، زيرا کودک امروز همان جوان فرداي جامعه ماست و به همين دليل است که قانونگذاران در دو سطح داخلي و بين المللي حمايت همه جانبه از آنان را مورد توجه قرار داده اند تا در آينده جامعه اي بهتر را براي خود رقم بزنند (٦)، لذا در يک نظام حقوقي کودکمدار، کليه قوانين و مقررات بايد همسو با منافع عاليه کودک و نوجوان مدون گردد (٤)، لذا اسلام و تمام جوامع بشري براي حمايت از کودکان که ادامه دهنده نسل بشريت هستند، از دوره جنيني حقوقي را براي آنان ايجاد کرده است و قانون و شريعت با او مانند يک فرد زنده برخورد ميکنند و در زمان تولد بر حمايت از او افزوده ميشود، حقوقي از جمله ارث ، وصيت ، نسب ، تربيت ، آموزش و...
همچنين با توجه به ماده ١٠١ قانون حقوق کودک مصري چنين مستفاد ميشود که اقدامات اتخاذشده براي افراد تا سن ١٢ سال از نوع حمايتي هستند و فاقد جنبه کيفري و تأميني هستند، لذا حداقل سن مسؤوليت کيفري در مصر مشابه جرائم تعزيري در ايران ١٢ سال تمام ميلادي است ، خواه جرم ارتکابي جنحه باشد يا جنايت .
Criminal Protection of Victim Children and Juveniles in Iranian and Egyption laws.