چکیده:
یکی از اصلی ترین مسایل مهم یک کشور نقش ساختار سیاسی در امر سیاستگذاری فرهنگی میباشد. سیاستگذاری در امر کشورداری عبارت از تعیین، تدوین و ارائه ضوابط و موازینی ا ست که در آن مقتضیات کلی دولت اعمال و مصالح جمعی ملت تأمین شود. آنچه در این تحقیق مورد بررسی قرار گرفته است، نقش ساختار سیاسی ایران در سیاستگذاری فرهنگی است. در این بررسی کتابهای جامعهشناسی دوره متوسطه در آموزش و پرورش مورد بررسی قرار گرفتهاند. برای ورود به بحث، ابتدا از منابع مطالعاتی مانند کتب، مقالات، منابع اینترنتی و... موضوع تحقیق مورد بررسی و تبیین قرار گرفت و پس از بررسی کتب جامعه-شناسی مقطع متوسطه، شاخصها و متغیرهای تحقیق استخراج گردید و براساس آن مدلی پیشنهاد و پرسشنامهای استخراج شد. جهت اثبات مدل پیشنهادی از روش دلفی و نرمافزارهای لیزرل و اس.پی.اس.اس. استفاده گردید. نتایج تحقیق نشان میدهد که به ترتیب قوای مقننه، مجریه و قضاییه در این امر دخالت دارند. در بین روشهای سیاستگذاری فرهنگی، سیاستگذاری اهداف فرهنگی (سیاستگذاری هدفگرا) دارای بیشترین رتبه بوده و پس از آن، سیاستگذاری جهت رفع مشکلات و معضلات فرهنگی و در نهایت سیاستگذاری آیندهنگر تأثیرگذارند. آزمون مدل معادلات ساختاری فرضیات تحقیق در حالت تخمین استاندارد و ضرایب معناداری رابطه معناداری و مثبت تمامی زیرمؤلفهها با مؤلفههای مرتبط و ساختار سیاسی ایران اثبات گردید.
One of the most important issues in a country is the role of political structure in cultural policy making. State policy is the setting, formulation and presentation of rules and standards that meet the general requirements of the state for the actions and collective interests of the nation. What has been examined in this research is the role of Iran's political structure in cultural policy-making. In this study, the sociological libraries of secondary education in education were examined. In order to enter into the discussion, first the sources of studies such as books, articles, internet resources, etc. The subject of the research was studied and explained and after reviewing the sociological books of secondary school, the research indicators and variables were extracted and based on it A model was proposed and questionnaires were extracted. To prove the proposed model from Delphi method and LISREL and SPSS softwares. Used. The results show that the legislature, executive and judiciary are involved, respectively. Among the methods of cultural policy making, cultural goal-making (goal-oriented policy-making) is the highest ranked, followed by policy-making to tackle cultural problems and, ultimately, futuristic policy-making. Influential. Structural equation model testing of research hypotheses in standard estimation mode and significant coefficients proved significant and positive relationship of all sub-components with related components and political structure of Iran.
خلاصه ماشینی:
سياست گذاري از امور مديريت سياسي به شمار ميرود که متکي به اصـول مهـم برنامـه ريـزي، سازماندهي، نظارت و کنترل است در اداره امور کشور در خطوط معرف نظـام سياسـي و معمـولا پيش بيني شده در قوانين اساسي است : «قانون اساسي جمهوري اسلامي ايـران مبـين نهادهـاي فرهنگي، اجتماعي، سياسي و اقتصادي جامعه ايران و براساس اصول و ضوابط اسلامي اسـت در اين قانون ، خطوط کلي سياسي در وجوه و ابعاد مختلف پيش بيني شده است : محورهاي سياسـت عملي (اصل ، آزادي و استقلال اصل ٩، سياست خارجي (فصل دهم ) و نظاير آن از جمله مواردي است که چارچوب کار زمامداران را مشخص نموده است .
٣- آسيب شناسي سياست گذاري فرهنگي آسيب شناسي از اين جهت حائز اهميت مي باشد که آسيب مي تواند به بحران منجر شود و بحران نيز همانگونه که هابرماس اشاره مي کند حاکي از بي کارکرد شدن نظام است يعني بازماندن از توليد آنچه که بايد در اختيار ساير نهادها قرار دهد (رضايي، ١٣٨٧: ٧٨).
در اين پژوهش به بررسي موضوع سياست گذاري فرهنگي مبتني بر ساختار سياسي ايران پرداخته ايم و اين موضوع در کتب جامعه شناسي (١، ٢ و ٣) مقطع متوسطه مورد ارزيابي و بررسي قرار گرفته است .