چکیده:
هدف: هدف این پژوهش، بررسی ارتباط قابلیت مقایسه صورتهای مالی و نگهداشت وجه نقد و نقش میانجی کیفیت گزاشگری مالی، بر رابطه قابلیت مقایسه صورتهای مالی و نگهداشت وجه نقد در شرکتهای پذیرفتهشده در بورس اوراق بهادار تهران است.
روش: با استفاده از دادههای 110 شرکت پذیرفتهشده در بورس اوراق بهادار تهران، در دوره زمانی 1390 تا 1395، آزمون فرضیهها با استفاده از مدلهای رگرسیون چندگانه و آزمون سوبل صورت گرفته است.
یافتهها: افزایش قابلیت مقایسه صورتهای مالی بهطور چشمگیری نگهداشت وجه نقد شرکتها را کاهش میدهد. از سوی دیگر، کیفیت گزاشگری مالی (با دو شاخص اقلام تعهدی اختیاری و کیفیت افشا) میانجی رابطه بین قابلیت مقایسه صورتهای مالی و نگهداشت وجه نقد نیست. نتایج به سنجههای جایگزین قابلیت مقایسه صورتهای مالی و نگهداشت وجه نقد حساس نیستند و این نتایج با مقیاسهای جایگزین نیز تأیید میشوند. افزون بر این، نتایج آزمونهای اضافه نشان داد که اعتبار تجاری در رابطه بین قابلیت مقایسه صورتهای مالی و نگهداشت وجه نقد، نقش میانجی ایفا نمیکند.
نتیجهگیری: سرمایهگذاران و اعتباردهندگان در تصمیمگیریهای اقتصادی خود بر صورتهای مالی شرکتها اتکا میکنند، بنابراین شایسته است نهادهای استانداردگذار و ناظر و همچنین ارکان راهبری شرکتها، اهمیت ویژهای برای قابلیت مقایسه اطلاعات مالی قائل شوند. بهدلیل مشکلات نمایندگی و همچنین عدم تقارن اطلاعاتی اندک، بهعلت تمرکز مالکیت بسیار در اکثر شرکتهای پذیرفتهشده در بورس اوراق بهادار تهران و همچنین سهولت دسترسی به تأمین مالی از طریق بانکها برای شرکتها، کیفیت گزارشگری مالی بالا تأثیری بر عدم تقارن اطلاعاتی و سیستم تأمین مالی شرکتها نداشته و در رابطه بین قابلیت مقایسه و نگهداشت وجه نقد، نقش میانجی ندارد.
Objective: The purpose of this study is to examine the relationship between financial statement comparability on cash holdings and the mediating role of financial reporting quality in firms listed on the Tehran Stock Exchange (TSE). Methods: Using data from TSE-listed firms from 2011 to 2017, this study employs multiple regression models and Sobel test to testing the research hypotheses. Results: The results show that financial statement comparability significantly reduces corporate cash holdings. The results also suggest that financial reporting quality (disclosure quality and discretionary accrual) does not have a significant mediating effect on the relationship between comparability and cash holdings. These findings are robust to alternative measures of comparability and cash holdings. Also, additional test shows that trade credit has no mediating role in relationship between financial statement comparability and cash holdings. Conclusion: The results show that investors and creditors rely on financial statements in their economic decision making, thus it is appropriate for regulators, supervisor institutions, and corporate governance bodies to place particular importance on the comparability of financial information. According to the Iranian capital market context and high inflationary economy, firms with high financial statement comparability have easy access to bank loans with low cost. Thus, firms with high financial statements comparability hold low cash. Also, the Iranian capital market context has different context, because of low agency problem and information asymmetry and financial reporting quality has not significant effect on information asymmetry. Thus, financial reporting quality has not mediating role on the relationship between comparability and cash holdings.
خلاصه ماشینی:
از اين رو، سؤال اول پژوهش اين گونه مطرح مي شود که آيا قابليت مقايسه صورت هـاي مـالي با سطح نگهداشت وجه نقد رابطه معناداري دارد؟ اطلاعات حسابداري ، مجموعه اي غني از متغيرها (مانند سود، جريان هاي نقدي و اقلام ترازنامه ) را فراهم مـي سـازد که به تأمين کنندگان سرمايه اجازه مي دهد تا فرصت هاي سرمايه گذاري جايگزين را ارزيابي کرده و بر استفاده از سـرمايه خود نظارت کنند.
Francis, Nanda, & Olsson (به دليل امکان مقايسه شرکت با شرکت هاي مشابه توسط استفاده کنندگان برون سازماني ) براي کيفيت گزارشـگري مـالي ضعيف را کاهش مي دهد و در نتيجه باعث مي شود که شرکت وجه نقد بيشتري را نگه دارد.
از طرفي ، با توجه به وضعيت اقتصادي خـاص ايـران در زمينـه تأمين مالي از طريق سيستم بانکي با نرخ ثابت و ارزان (مؤيدي و امين فر١، ٢٠١٢) و همچنين عدم تقارن اطلاعاتي کم ، تمرکز مالکيت زياد و تورم سنگين اقتصادي (محمدرضايي ، محد صالح ، جعفر و صبري حسن ٢، ٢٠١٦)، پيش بيني ما ايـن است که شرکت ها با افزايش قابليت مقايسه و بعد از مصرف تمام وجوه ، به راحتـي از طريـق سيسـتم ارزان تـأمين مـالي بانکي ، براي استفاده از فرصت هاي سرمايه گذاري اقدام کرده و وجه نقد کمتري را نگهداري کنند.
خان محمدي و همکاران (١٣٩٧) با استفاده از نمونه اي متشکل از شرکت هاي پذيرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران ، به اين نتيجه دست يافتند که قابليـت مقايسـه صورت هاي مالي ، بر نگهداشت وجه نقد شرکت ها تأثير منفي و معناداري مي گـذارد و متغيرهـاي محـدوديت هـاي مـالي ، کيفيت گزارشگري مالي و حاکميت شرکتي اين رابطه را تعديل مي کنند.