چکیده:
بررسی مقاله «فرهنگی تاتار به کدامین سوی سیر میکنند» تالیف ع.ابراهیموف، موضوع نوشتار حاضر است. مقالهای که نشان دهنده آگاهی ابراهیموف از سنن تاریخی و ویژگیهای تاتارهای ولگا، ضمن تاکیدش بر ضرورت حفظ و توسعه هویت ملی در آینده است. در این راستا او دو پیشنهاد را برای آینده فرهنگ تاتارمطرح کرده است: روسیگردانی یا زنده نگاه داشتن و ابقاء. راقم این سطور، پیرامون همین مسئله متمرکز شده است تا فرضیه ابراهیموف را با سایر روشنفکران تاتاری که نگران آینده ملت تاتار بودهاند، مقایسه کند. ابراهیموف زبان را به مثابه عنصر اصلی فرهنگ ملی تلقی کرده و مقاله کنونی، منازعه وی را در باب آن مسئله و نیز باورش به اینکه آینده فرهنگ تاتار منوط به آینده زبان تاتاری است، مورد بحث و بررسی قرار میدهد.
خلاصه ماشینی:
ابراهیموف زبان را به مثابه عنصر اصلی فرهنگ ملی تلقی کرده و مقاله کنونی، منازعه وی را در باب آن مسئله و نیز باورش به اینکه آینده فرهنگ تاتار منوط به آینده زبان تاتاری است، مورد بحث و بررسی قرار میدهد.
ابراهیموف در سال 1924 در دو موقعیت، موضع خود را نسبت به فرهنگ روشن کرد: اولی در دومین کنگره عامه مدرسان تاتار و باشغیر روسیه که ماه فوریه و در مسکو برگزار شد، دیگری در کنفرانس اصطلاحشناسی که ماه سپتامبر در قازان برپا شد؛ وی بر ضرورت توسعه زبان ادبی تاتار بر مبنای واژگانی اصیل از اصطلاحات و لغات غیر تاتاری تاکید ورزید.
ابراهیموف وابسته به جرگه سلطان علیاف نبود یا نظرات خویش را درباره مسئله نبرد طبقاتی که برای جامعه تاتار بیش از حد لازم بود به اشتراک نگذاشته است، موضوعی که تمام ملت تاتار، جور تزاری را چشیده بودند و ملتی استثمار شده بهشمار میرفتند.
او تاکید میکند که هیچ شرایطی، دشوارتر از وضعی نبود که زبان تاتار در آن رشد و از خود در برابر روسیه تزاری دفاع کرد و تنها با انقلاب اکتبر بود که تاتاری تبدیل به یک زبان رسمی شد.
"/> ابراهیموف برای نتیجهگیری فصلی که نظرات تاتاریزه سازی را به مثابه تنها راه نیل به فرهنگ تاتار، توسعه میداد، پاراگراف دیگری میافزاید که نه تنها اندیشههایش را خلاصه میکند، بلکه لحنی مطمئن نیز دارد: «زبان و ادبیات تاتار از بین نمیروند، روسی نخواهند شد و بر شالودههای تاتاری توسط جوهره کارگریشان غنی شده، رشد خواهند یافت.