نگاهی به واژگان بیگانه در زبان فارسی ادب و هنر

"این پزشک نیک نفس،خوش‌ قلب پاک طینت در مطب خود-به جای مطالعات‌ پزشکی-مرتب لغت می‌ساخت و چنانچه‌ دانشجویی اراده می‌کرد که به او مراجعه کند،لازم‌ بود زمانی تمرین کند و زبان فارسی به اصطلاح سره‌ او را فرا گیرد تا بتواند با ایشان سخن بگوید و مثلا اگر دانشجو می‌خواست،دریابد که نمرهء او در امتحان چند است؟لازم بود که بگوید:«سرور من‌ آمارهء ما در نوشت آزمون چند است؟»یعنی نمرهء من‌ در امتحان چند شده است؟ تعصب ایشان در سره نویسی و کلمات ساختگی‌ به قدری بود که حاضر نبود واژه‌های مستعمل فارسی‌ را هم به کار ببرد بلکه آنچه خود ساخته بود و در کتاب گنجانده بود،به کار می‌برد و مثلا به جای‌ «نشست آموزشی»یا جلسه تعلیماتی می‌گفت: «شینش آموزاکی»."