چکیده:
در این مقاله سعی شده است به مواد مهم و در خور بحث قانون بیمه شخص ثالث مصوب
1347 اشاره گردیده و ضمن تبیین مفاهیم برخی از کلمات، مبانی حقوقی هریک نیز تحلیل
شود.دلیل وجودی استثناها در این قانون و ضرورت وجود یا حذف برخی از استثناها و
مواردی که شرکت بیمه حق رجوع به عامل زیان را برای بازیافت خسارت دارد، از جمله
مسایلی است که مورد بحث قرار میگرد.بحث مهم چگونگی مداخله شرکت بیمه در دعاوی برای حفظ حقوق خود نیز از دیگر
موضوعات مطرح شده در این مقاله است.دو پرونده از دعاوی مطرح شده در دادگستری نیز به
نقد کشیده شده است تا قانون بیمه شخص ثالث را در بوته عمل نشان دهد.
خلاصه ماشینی:
"بنابراین اگر این سلطه و اختیار به موجب قراردادی به دیگری واگذار شود، مانند واگذاری به آژانس مسافربری، و یا به طور قهری از سلطه مالک خارج شود، مانند سرقت اتوموبیل، آیا مالک را باید مسئول خسارتهای وارده به دیگران دانست یا فردی که اتوموبیل تحت سلطه و اختیار او قرار داشته است؟ ممکن است بگوییم با توجه به اینکه شرکت بیمه در نهایت، خسارت را جبران میکند چندان مهم نیست که مالک را مسئول بشناسیم یا متصرف را.
در خصوص این طریق نیز باید گفت:بر فرض که شرکت بیمه به لحاظ اینکه به حقوق او خللی وارد شده بتواند به رأی صارده اعتراض کند و هیچگونه ابهامی نداشته باشد، اما با معایبی روبهروست از جمله:هزینه دادرسی اعتراض ثالث نسبتا زیاد است و در مورد احکامی که محکوم به آن تا مبلغ ده میلیون ریال باشد سه درصد(3%)ارزش محکوم به و مازاد به آن به نسبت اضافی چهار درصد(4%)ارزش محکوم به خواهد بود و هزینه سنگین به دوش شرکتهای بیمه قرار میدهد.
نکته شایان در رأی فوق این است که با اینکه هیچگونه برخوردی بین کامیون و موتور سیکلت صورت نگرفته است آیا شرکت بیمه تکلیفی به پرداخت خسارت از بیمه نامه کامیون دارد؟در پاسخ باید گفت، گرچه راننده کامیون در تخلیه شن به شکل مزبور مرتکب تقصیر شده است ویکی از اسباب متعدد حادثه فوت مسؤول شناخته میشود، اما براساس قانون بیمه اجباری شرکت بیمه هیچ تکلیفی برای جبران این نوع خسارت ندارد و طبق تبصره 1 ماده 1 آن قانون فقط پنج نوع خسارت تحت پوشش بیمه قرار میگیرد."