چکیده:
گسترش روزافزون شهر و ورود اتومبیل به عرصه فعالیت های شهری و دگرگونی ارتباطات اجتماعی، جذابیت خیابان‌ها و فضاهای پیاده را متاثر نمود و موجب تاکید بیش از حد بر حرکت سواره و حل مسائل مختلف آن، به عنوان اصلی‌ترین شرط رونق اقتصادی- اجتماعی شهر، توسط برنامه ریزان و مدیران شهری شد. شکل گیری بافت یک شهر ارتباط مستقیمی با شبکه معابر آن دارد؛ به طوری که نوع هر یک از این بافت ها متاثر از شکل گیری خیابان ها در داخل شهر است. جریان زندگی اجتماعی در پیاده راه از ویژگی های سرزندگی است. همان طور که حرکت عابر پیاده باعث افزایش سطح تعاملات اجتماعی می شود، افزایش کیفیت شاخص های سرزندگی در این هدف گذاری باعث ارتقاء پیاده مداری می شود. محور امام خمینی(ره) سنندج در بافت قدیمی شهر دارای پتانسیل پیاده راه است که در این پژوهش با هدف افزایش قابلیت پیاده مداری مورد بررسی قرار گرفته است. این پژوهش توصیفی- تحلیلی و از نوع کاربردی است. مطالعات کتابخانه ای و میدانی در آن صورت گرفته و ارزیابی حاصله به کمک پرسشنامه تکمیل شده است. نتایج حاصل از پژوهش نشان می دهد محور امام خمینی (ره) دارای بالاترین سطح منظری و عملکردی است و قابلیت پیاده مداری در این خیابان با رعایت اصولی چون تکمیل ساختاری فعالیت های اجتماعی، توجه به عناصر کالبدی، عمومی نمودن فضای خانه کرد به عنوان پارک شهری، ساماندهی و بهسازی منطقی پیاده روها و جداره خیابان، ایجاد فضاهای جمعی مانند کافه و رستوران باعث اثبات فرضیه های افزایش سرزندگی در این خیابان می شود که تا حال حاضر با توجه به تجزیه و تحلیل صورت گرفته نتوانسته نقش کیفیت و سرزندگی را ایفا کند.
The increasing development of the city and the cars of cars into areas of urban activities and transformation
of social communication, has affected the streets attractiveness and pedestrian areas, and
as the main condition of socio-economic prosperity of the city leads to overwhelming emphasis on
the riding movement, and solving various issues by urban planners and managers. The formation of
urban texture is directly related to its network of passages, so that, the type of each of these textures
is influenced by the formation of streets within the city. The stream of social life on the sidewalk is a
vitality features. As pedestrian movement increases the level of social interaction, increasing the quality
of vitality indicators in this targeting of walkability promotion. Imam Khomeini’s axis in Sanandaj
has a pedestrian potential in the old urban texture, so, in this research is investigated with the aim of
increasing pedestrian capability.
This is a descriptive-analytical and applied research. Library and field studies have been carried out
and the resulting evaluation was completed using a questionnaire. The results of the research show
that Imam Khomeini’s axis has the highest perspectival and functional level, and the pedestrian capability
in this street with principles such as structural completion of social activities, attention to physical
elements, publicizing the Kurdish home space as a city park, organizing and rational improvement
of street walls, creating community spaces such as cafe´ and restaurant, so causes the hypotheses of
increasing vitality on this street. So far, according to the analysis, has failed to play the role of quality
and vitality.
(
, 
, 
)
