چکیده:
باغ شاه یکی از آثار واقع در مجموعۀ باغستان شهری عباس‌آباد بهشهر متعلق به دوران صفویان است. این باغ و کوشک آن در بازه‌های زمانی مختلف به‌خصوص در دوران معاصر، دچار تحولاتی شتاب‌زده، سلیقه‌ای و تزئیناتی بزک‌مانند شده است که آسیبی جدی بر اصالت و هویت اثر تلقی می‌شود. فرضیۀ پژوهش آن است که آسیب‌های تحولات نابه‌جای باغ ناشی از خروج کوشک از نگرش سیستمی و کل‌نگر باغ در ازای سطحی‌نگری و جزءنگری به آن است. این مقاله سعی دارد با پدیدارشناسی منظر کوشک به‌عنوان نقطۀ عطف باغ آسیب‌ها و تحولات نابه‌جای آن را در ادوار مختلف ارزیابی کند. تحقیق حاضر به‌صورت کیفی با روش توصیفی-تحلیلی و پدیدارشناسی به‌واسطۀ اطلاعات میدانی و اسنادی انجام شده است. نتایج تحقیق نشان داد، کوشک با تأسی از نگرش سیستمی و کل‌نگر در هماهنگی با سیستم باغ پدید آمده است. گسست نظام‌ها در نگرش جزء‌نگر در ادوار بعد موجب خروج کوشک از سیستم کل‌نگر شده است. ثمرۀ این نگاه سطحی و جزء‌نگر نادیده‌انگاشتن یک کل نظم‌دهندۀ هدفمند، ورود تغییرات نابه‌جا و سلیقه‌های مختلف، الگوبرداری از کالبدهای مغایر با معنا، هدف و هویت منظر کوشک، در دوران حاضر است.
Statement of the problem: "Bagh-e-Shah" (The king's garden) is one of the structures in Abbasabad urban gardens complex in Behshahr, which dates back to the Safavid era. The garden and its pavilion have experienced hasty and subjective changes, and adorned decorations through time, particularly in contemporary times, which are deemed severe damages to the authenticity and identity of the place. Hypothesis: The harm due to the misled changes in the garden caused by the separation of the pavilion from the systemic and general approach toward the garden is because of superficial and partiality view toward it. Objective: This article seeks to assess the damages and misplaced changes of the pavilion in different eras by the phenomenology of the pavilion's view as a turning point of the garden. Methodology: The present study has been done qualitatively, by descriptive-analytical method and phenomenology using field and documentary information. Conclusion: The results revealed that the pavilion was built following a systematic and holistic approach in harmony with the garden system. The break of the systems in the atomistic attitude in succeeding times led to the withdrawal of the pavilion from the holistic system. The fruit of this view is the disregard of a profitable regulating whole, the advent of misplaced settings and different styles, the duplication of bodies contradicting the meaning, direction, and identity of pavilions view today.
(
, 
, 
)
