چکیده:
موضوع حکومت، یکی از بنیادیترین دغدغههای بشر در طول تاریخ بوده و هست. ضرورت حکومت از بدیهیات است که فطرت انسانی نیز آن را تأیید میکند. موضوع حکومت مطلوب و دینی از جمله مباحث مهم در مثنوی مولوی است که مولانا در این اثر با ارزش، از جهات مختلف دینی، علمی، سیاسی و غیره با زبان تمثیل و نماد آفرینی به مبحث حکومت و نوع مطلوب آن پرداخته است. پژوهش حاضر بصورت کتابخانهای- تحلیلی به بررسی شاخصههای حکومت دینی در قصههای تمثیلی مثنوی معنوی مولوی پرداخته است. بررسیهای بهعمل آمده در این پژوهش نشان داد که مولانا ضمن برشمردن اهم شاخصههای حکومت دینی از قبیل: عدالت، معنویت و عبودیت، کمال و فضیلت و حکمت و تدبیر، فرخ باری و مردمداری، مبارزه با سلطه گری و تساهل بر رعیت، حکومت را امری ضرور دانسته، در این راستا سلطنت و حکومت دینی را که مبتنی بر معرفت الهی و خودسازی و کمال است، به عنوان حکومت مطلوب و صالح برای اداره جامعه مطرح میسازد و حاکم حقیقی را انسان کامل یا ولی خدا در هر دورانی میداند. حکومت انسان کامل یا ولیالله از نظر او مظهر شاهی خداوند متعال است و نمونه عینی چنین حکومتی در زمین، حکومت حضرت محمد (ص) است.