چکیده:
در فرهنگ بختیاری، شکار از شیوه‌های مهم تأمین غذا از گذشته تا امروز بوده است؛ بدین سبب شکارچیان در این فرهنگ جایگاه بسیار مهمی به‌دست آورده‌اند. در این فرهنگ، اشعار مختلفی به‌یاد آنان سروده شده است یا از زبانشان خوانده می‌شود. در این اشعار، بسیاری از آداب و آیین‌های شکار و شکارچیان بازتاب یافته است که با بررسی و تحلیل آن‌ها، می‌توان به مسائل شکار در فرهنگ بختیاری پی برد. بر این اساس، هدف از انجام این پژوهش، تحلیل محتوایی اشعار صیادی در فرهنگ بختیاری بر اساس روش اسنادی است. مسائلی مانند ابزارهای شکار، مفاخره، فنون و شگردهای شکار، فصل شکار، نقش شکار در تأمین غذا و باورهای مربوط به آن بررسی شده‌اند. نتایج پژوهش نشان می‌دهد که شعر صیادی در فرهنگ بختیاری به دو شاخۀ «سَرکُهی و سوگ شکارچی» تقسیم می‌شود و در آن‌ها با زبانی ساده، بیشتر باورها، احساسات شکارچیان، فنون شکار و توجه به حفظ محیط زیست و گونه‌های شکار به‌تصویر کشیده شده است.
In Bakhtiari culture, hunting has been one of the most important methods for preparing food. Hence, hunters have gained a special place in that culture. Furthermore, different poems have been composed for remembering hunters in this culture. Most of the hunting customs are reflected in these poems. Thus, analyzing them could reveal significant points about Bakhtiari culture. The aim of this study is to content analyze hunting poems in Bakhtiari culture based on document analysis. Issues like hunting tools, honors, tactics and hunting methods, hunting season, the role of hunting in preparing food, and related believes are investigated in this regard. The findings indicate that hunting poems are divided into two branches, Sarkohi and hunters' mourning. They show hunters' feelings and tactics as well as catering for the environment and species in simple words.
خلاصه ماشینی:
تحليل محتوايي اشعار صيادي در فرهنگ بختياري روح الله کريمي نورالدين وند*١ حميد رضايي ٢ فرهاد درودگريان 3 (دريافت : ٢٩/ ٩/ ١٣٩٨ پذيرش : ١٢/ ١١/ ١٣٩٨) چکيده در فرهنگ بختياري، شکار از شيوه هاي مهم تأمين غذا از گذشته تا امروز بوده است ؛ بدين سبب شکارچيان در اين فرهنگ جايگاه بسيار مهمي به دست آورده اند.
نتايج پژوهش نشان ميدهد که شعر صيادي در فرهنگ بختياري به دو شاخۀ «سرکهي و سوگ شکارچي» تقسيم ميشود و در آن ها با زباني ساده ، بيشتر باورها، احساسات شکارچيان ، فنون شکار و توجه به حفظ محيط زيست و گونه هاي شکار به تصوير کشيده شده است .
احمد عبدالهي موگويي در کتاب ترانه ها و مثل هاي بختياري (١٣٧٢)، لوريمر در کتاب Poetry of the sriBaxtia (١٩٩٥)، بيژن حسيني در کتاب اشعار و ترانه هاي عاميانۀ بختياري (١٣٧٦)، حسين حسن زاده رهدار در کتاب از بختياري تا بختياري (١٣٨٢)، موسي حاجت پور در 159 کتاب بختياري و تحول زمان (١٣٨٧)، عباس قنبري عديوي در کتاب هاي ادبيات عامۀ بختياري (١٣٩١) و ز شير بنگشت تا جون آدميزاد (١٣٩٣)، جانمراد احمدي در کتاب کر صياد (١٣٩٢)، سريا داودي حموله در کتاب دانش نامۀ قوم بختياري (١٣٩٣)، بهرامي دشتکي در کتاب پژمان بختياري (١٣٩٤) و شفقي و دادرس در کتاب موادي براي مطالعۀ گويش بختياري (١٣٩٦) تعدادي از ابيات صيادي را ثبت کرده اند.
کوه هاي مناطق بختياري گونه هايي چون بز کوهي و پرندگان زيادي دارد که منبعي غني براي شکار و صيد بوده است .
(
, 
, 
)
