چکیده:
باتوجه به جایگاه صلح در زندگی بشری، مکاتب و نظریه‌های مختلف کوشیده اند تا ضمن تفسیر و تبیین مفهوم صلح، ضرورت و کاربرد آن را در زندگی بشری با توجه به مبانی انسان‌شناسی و هستی‌شناسی به تصویر بکشند. اسلام نیز به عنوان مکتب آسمانی و جهان‌شمول نگرشی غایت‌انگارانه و اصالت‌مدار به صلح دارد و آن را مساله‌ای اصیل و ریشه‌دار با فهم خاص انسان و هستی‌شناسانه قلمداد می‌کند؛ در صورتی که مکاتب غربی با مبنا قرار دادن اصالت جنگ یا حداکثر نگرش قدرت‌محورانه که در نهایت به جنگ می‌انجامد، فهمی متفاوت از هستی‌شناسی و انسان‌شناسی صلح ارائه می‌دهند. در این مقاله کوشش خواهد شد تا به این سوال پاسخ دهد که این مبانی از دیدگاه اسلام و غرب چه تفاوت‌هایی با یکدیگر دارند و کدام فهم و ایده از نظام خلقت و انسان به صلح واقعی نزدیک‌تر و واقعی‌تر است تا این تفاوت در پاسخ به سوال آشکارتر شود که کلیت مکاتب غربی با نگرش اومانیستی و ابزارانگارانه و نه غایت‌انگارانه در خدمت قدرت و الزامات آن به نظریه‌پردازی پرداخته‌اند و مفهوم صلح با توجه به سوابق تاریخی نیز از این قاعده مستثنی نبوده و یا در هدف و یا در عمل تنها مستمسکی برای اندیشه قدرت‌محور و نسبیت‌گرای غرب تئوریزه شده است.
Considering the status of peace in the human life, different schools of thought and theories, while interpreting and explaining the concept of peace, have endeavored to depict its necessity and application on the basis of anthropology and ontology. Islam also as a divine and universal school of thought considers a teleological perspective on peace and takes it as an original and deep-rooted issue with a special perception of human and ontological understanding. While the Western Schools of thought by putting the originality of war or ultimately the power-based perspective which would eventually lead to the war, offer a different conception of anthropology and ontology of peace. This paper is an attempt to address the main questions as to how these principles are different with each other from Islamic and Western Perspectives? and which perception and idea of the creation and human are closer and more realistic to the real peace? so that the difference in the answer to the questions is more clear that the generality of the Western schools of thought with humanist and means-based perspective rather than teleological approach have theorized to the purpose of the power and its requirements.
(
, 
, 
)
